Nu wij verdwenen zijn

Recensie Nu wij verdwenen zijn door Pierre Peeters:
Het debuut van Gustaf Wolff Nu wij verdwenen zijn speelt in de fictieve Amerikaanse havenstad Copper Town waar we deelgenoot worden van het leven van de vijfentwintigjarige Vincenzo Jagersland.

Vincenzo is de zoon van self-mademan Eduard Jagersland. Zijn vader werkte zich op van ongeschoold fabrieksarbeider tot directeur en eigenaar van een staalfabriek. Op zijn eigengereide wijze zorgde Eduard ervoor dat Copper Town uitgroeide tot een stad met aanzien, maar daarvoor schuwde hij het geweld niet, gebruikte hij slinkse trucjes, werd zelfs hoofd van de lokale maffia en wist alles en iedereen aan hem te binden. Wie niet voor hem was, was tegen hem en dat zullen ze allemaal geweten hebben, want vroeg of laat moesten ze dit cash betalen! Eduard Jagersland bepaalde heel erg het leven van de mensen rondom hem, niet in het minst dit van zijn zoon Vincenzo…en laat net deze inmenging niet in goede aarde vallen waardoor Vincenzo rebelleerde en af en toe tegen zijn vaders wil inging.

In zijn debuut laat auteur Gustaf Wolff hoofdfiguur Vincenzo Jagersland het verhaal van zijn leven, het leven van zijn vader, van zijn moeder Lily en het leven van zijn geliefde Yoselyn uit de doeken doen. Dit alles gebeurt in zes delen: een proloog waar al heel veel uit de doeken wordt gedaan, gevolgd door de hoofdstukken ‘Eduard’, ‘Ik Vincenzo’ en ‘Yoselyn’. Deze hoofdstukken worden voorafgegaan door een mooie zwartgrijze tekening waarop een wit of zwart schaakstuk staat afgebeeld tegen de skyline van Copper Town met een korte typerende Engelse tekst. Vervolgens zijn er nog het hoofdstuk ‘Ontknopingen’ en als sluitstuk het verassende ‘Ik Manuel’ waarin de titel ‘Nu wij verdwenen zijn’ duidelijk wordt.

Deze roman leest als een rollercoaster, waarin heel wat thema’s worden behandeld. Het hoofdthema is naar mijn gevoel ‘familie’, naast o.a. liefde, vertrouwen, erkenning en carrière. Het boek is gecatalogiseerd als een literaire roman, waarin voor mij toch heel wat ‘thriller-aspecten’ zijn verwerkt, waaronder misdaadacties en geregeld een bijhorende mooi opgebouwde spanningsboog.

De auteur heeft een mooie beschrijvende, beeldende en plastische schrijfstijl. Hij is een woordkunstenaar die gebruik maakt van korte zinnen, fijne dialogen en van mooie metaforen die het leesplezier alleen maar bevorderen.
Alle personages werden heel realistisch neergezet en geprofileerd. Zij hebben allemaal een belangrijk aandeel in de sterkte en het dragen van het verhaal.

Het is leuk hoe de auteur zowel de psychologie van Eduard als van Vincenzo sterk naar voor wist te brengen en hun sterktes en zwaktes fijn kon beschrijven. Vooral de overwinningsdrang van Eduard tegenover het eergevoel van Vincenzo viel mij hierbij sterk op.

Mijns inziens wil de auteur met dit boek benadrukken dat familie heel erg belangrijk is, dat men binnen een relatie elkaar moet kunnen vertrouwen en ruimte moet gunnen, dat communicatie noodzakelijk is en dat carrière en geld niet alles in het leven zijn!

De verschillende verhaallijnen/oogpunten zijn mooi naast elkaar opgebouwd om uiteindelijk uit te monden in een verschrikkelijk spannende apotheose.

Afgaand op de cover zou ik dit boek in een boekhandel niet opnemen, want hij oogt wat angstaanjagend. Een zwarte achtergrond met bovenaan de auteursnaam, daaronder de titel in een oranjekleurig groter lettertype, gevolgd door een moderne tekening waarop doordringend gele/oranje ogen, een mond/muil gevuld met schaakstukken en een skyline als tanden, naast radertjes en munitie. Persoonlijk weet ik niet wat er wordt afgebeeld: een menselijk gelaat of een wolf.

Deze spannende literaire roman waarin – zoals vermeld op de achterflap – ‘de reis belangrijker is dan de bestemming’, waarin levens worden blootgelegd, waardeer ik graag met vier sterren.