Blaffende wolven bijten niet

Recensie Blaffende wolven bijten niet door Sheila Vermeulen:
Ze past ervoor om zijn vakantieliefje te worden

Ruby heeft ongelooflijk hard gewerkt en verruilt de drukte van Marseille voor een welverdiende vakantie in het ski-resort van haar ouders in Zwitserland.

Ze verheugt zich erop om even haar hoofd leeg te maken. Maar als ze de knappe skileraar Wolf ontmoet, wordt haar hoofd gevuld met gedachten aan hem.

“Ze sprak zichzelf streng toe: ze had geen behoefte aan een player. Ze kneep haar ogen samen en verankerde haar blik in de zijne. Dit kan je mooi vergeten, vriend. Ik ben geen onnozele toerist die voor je charmes valt.”-Olivia Hill

Uit angst dat hij haar hart zal breken, probeert Ruby Wolf op afstand te houden. Is Wolf de player die ze denkt dat hij is?

Blaffende wolven bijten niet van Olivia Hill is een lieve feelgood novelle over een ontmoeting in de sneeuw en waarvan de titel een leuke dubbele betekenis in zich draagt.

Olivia Hill heeft opnieuw een paar fijne personages samengebracht in dit verhaal. Ze slaagt erin om de lezer, ondanks dat je niet heel veel weet of leert over deze karakters, toch een connectie te laten voelen met haar personages. In mijn geval kwam dat in deze novelle door de zachtheid die de auteur hun heeft meegegeven.

Inmiddels heb ik meerdere boeken van Olivia Hill gelezen en in al die verhalen is er een rol weggelegd voor een of meerdere honden en dat is ook in deze novelle het geval. De auteur doet dat op een manier die echt iets toevoegt aan het verhaal en daarmee bijdraagt aan de lieflijke uitstraling, waardoor sommige gebeurtenissen nog net een stapje leuker worden.

Tijdens het lezen van Blaffende wolven bijten niet kreeg ik spontaan trek in een beker warme chocolademelk met slagroom. Het is een heerlijk verhaal om bij weg te dromen en je even in de winterse sneeuw te wanen. Deze novelle van Olivia Hill krijgt 4 sterren van mij.