De kleuren van de liefde

Stella Marcovaldi zit op een station op haar trein te wachten, wanneer ze een klein jongetje alleen op het perron ziet spelen. Stella ziet geen ouders en besluit het kind in de gaten te houden. Dan hoort ze plots een donkere, lage stem. Een onbekende man spreekt haar aan. Ook hij maakt zich zorgen om het kind, maar neemt aan dat Stella zijn moeder is. Wanneer de ouders van het kind aankomen, blijkt niet alleen de aanname van de man dat Stella de moeder van het jongetje zou zijn, maar ook de laatste trein vertrokken te zijn. Ze besluiten samen een plek te vinden om iets te eten en te bedenken hoe ze de nacht door zouden brengen.

De man blijkt Alexander te heten. Stella voelt zich al gauw bij hem op haar gemak. Maar wanneer Alexander de volgende dag voorstelt elkaar opnieuw te ontmoeten, weet Stella niet hoe snel ze zich uit de voeten moet maken. Want ze weet hoe dit zou aflopen, namelijk precies hoe het altijd afloopt….

De kleuren van de liefde is een prachtige roman waarbij een familiegeheim het leven van Stella en dat van haar oudtante Letizia volledig op zijn kop weet te zetten.

Het boek begint met een ijzersterke proloog, waar je het helemaal koud van krijgt en waarvan je gelijk nieuwsgierig wordt naar het verhaal.

Vervolgens neemt het verhaal je mee naar het nu en volg je de kleurige Stella. Zij is een heel bijzonder persoon. Ze gaat heel kleurrijk gekleed, kan prachtig schilderen en ziet de wereld in technicolor. Elke kleur heeft een eigen gevoel en een eigen betekenis. Om dit aan de lezer over te brengen, begint elk hoofdstuk met een andere kleurentint, passend bij dat hoofdstuk. Ik vind dit erg knap gedaan, want aan de hand van de kleur krijg je al een gevoel van wat je te wachten komt te staan, want het boek is ook donker en grijs gekleurd.

Dit komt vooral door het geheim waar Stella achter komt. Een zware last die nog altijd op de schouders van haar oudtante Letizia rust en waar ze met geen woord over wil spreken. Maar Stella laat het daar niet bij zitten en besluit het geheim te ontrafelen.

Door de proloog had de schrijfster mij direct in haar macht. Ik wilde daardoor graag weten wat het verhaal hierachter zou zijn. Maar eenmaal verder in het verhaal, na de eerste ontmoeting tussen Stella en Alexander, had ik het gevoel dat het tempo wat uit het verhaal zakte. Ondanks dit bleef het verhaal prachtig en kleurrijk, waardoor ik wel geboeid bleef lezen.

Wel had ik soms het gevoel dat er een stukje ontbrak. Bijvoorbeeld het stukje waarin Letizia een non zag staan, die haar het gevoel gaf dat er iets met die vrouw was. Iets waarvoor ze instinctief achteruit deinsde. Dit stukje bleef het hele verhaal in mijn achterhoofd aanwezig, omdat ik verwachtte dat deze non terug zou komen in het verhaal, wat niet het geval was, waardoor ik het stukje uiteindelijk niet goed kon plaatsen.

Misschien dat dit ook kwam omdat het verhaal uit het verleden behoorlijk grote sprongen nam. Wanneer ook deze verhaallijn volledig uitgediept zou worden, zou het boek natuurlijk veel te dik worden. Niet dat ik dat heel erg had gevonden, want ik vond het een heel mooi verhaal, waarvan ik erg genoten heb.

Ik ben dan ook erg nieuwsgierig geworden naar de eerder verschenen boeken van Cristina Caboni en ik wil zeker meer van haar werk gaan lezen. De kleuren van de liefde krijgt van mij 4 sterren. Een kleurrijke aanrader!