Het laatste cryptogram

Originele case

In de proloog wordt verteld hoe een expeditie in de Middellandse Zee verkeerd afloopt, omdat de leider Ludwig Desaeyer met de verkeerde man in zee is gegaan. Ronald Croessens, een huurmoordenaar, wordt benaderd om de zaak ‘af te handelen’. Maar hij wordt verraden en belandt in de gevangenis. Na 20 jaar in detentie doorgebracht te hebben, komt hij vrij, vastbesloten wraak te nemen. Bij ieder slachtoffer laat hij een cryptogram achter, maar niemand achterhaalt wie de moordenaar is. De rechercheur die belast is met het onderzoek, verdwijnt op raadselachtige wijze. Als Croessens gaat dementeren, wordt hij in een verpleeghuis geplaatst.

Zijn huis wordt door zijn beide kinderen verkocht aan Steven, een privé-detective en zijn vrouw Anna. Maar zijn die zoon en dochter wel te vertrouwen? Ook de buurman die ernaast woont met zijn ongetrouwde dochter, heeft een ongezonde belangstelling voor het huis. Langzamerhand wordt duidelijk dat het huis geheimen in zich heeft, waar meerderen naar op zoek lijken te zijn. Dan krijgt Steven een opdracht als privé-detective om enkele moorden op te lossen. Dat brengt hem steeds dichter bij de raadselen die om zijn nieuwe huis hangen.

Het laatste cryptogram leest heel vlot, maar de gebruikte beeldspraak is soms behoorlijk over de top. Ook wordt er veel en vaak uitgeweid over details die niet echt van belang zijn. Beetje bij beetje worden de geheimen ontsluierd die er rond het huis spelen. De spanning wordt langzaam opgebouwd en steeds word je weer op het verkeerde been gezet. De cryptogrammen die erin voorkomen, maken het verhaal extra interessant en als de laatste puzzel is opgelost, wordt duidelijk hoe de ware toedracht in elkaar zit.

De karakters van de hoofdpersonen worden goed uitgediept. Wel wordt er een kant van Steven beschreven, die steeds opnieuw benadrukt wordt. Hij heeft een ongewone belangstelling voor voorgevels van vrouwen. Bij iedere ontmoeting met een vrouw gaat in zijn hoofd een radertje draaien om de cupmaat vast te stellen. En eigenlijk voegt dit weinig toe aan de inhoud. Ook de benaming Sherlock voor Steven die zijn vrouw Anna telkens gebruikt en de correctie daarop van Steven, beginnen na een aantal keer te vervelen.

Het laatste cryptogram is een boek vol actie, spanning, geheimzinnigheid en humor, zodat je zeker geboeid blijft om erachter te komen hoe de oplossing van de laatste puzzel zal zijn. En die zorgt nog wel voor een verrassende ontknoping. Al met al zorgt dit verhaal ervoor dat je geboeid blijft lezen, ondanks enkele eerder genoemde minpuntjes. Het onderwerp met de cryptogrammen is origineel te noemen en dat maakt zeker nieuwsgierig naar ander werk van Stephan Swertvaegher.