Mystanica

De jacht op herinneringen

Nevel kan niet geloven wat ze leest. Hoezo zijn haar herinneringen gestolen? En wat doet ze in deze onbekende kamer? Waarom staat het getal vijftig op de vreemde handschoen die ze draagt? Wie doet er nou zoiets en wat moeten de dieven met haar herinneringen?

Nevel realiseert zich dat haar geheugen inderdaad gestolen moet zijn. Ze weet alleen de dingen die ze net op het briefje heeft gelezen over de stad Mystanica, de mist die de stad omhult, de energie die uit de mist gewonnen kan worden en dat ze die energie overal voor nodig heeft.

“Er stond nog meer geschreven, maar haar aandacht ging terug naar het eerste woord. Nevel, was dat haar naam? Of was dit voor iemand anders bedoeld? Als het haar naam was, dan zou die toch iets in haar geheugen wakker moeten schudden?” – Dianne Arentsen

In de kamer van Nevel zitten drie deuren, met elk een andere rune. Nevel zal moeten kiezen welke deur ze zal openen. Maar dat hoeft ze niet alleen te doen. Ze zal samen met de lezer bepalen wat ze kiest en hoe het avontuur vanaf daar verdergaat.

Mystanica van Dianne Arentsen is een spannend interactief jeugdboek waarin de lezer meebepaalt hoe het verhaal verloopt.

Voor mij was het de eerste keer dat ik een boek las dat op deze manier kon worden beleefd. En ik kan zeggen dat het een hele leuke ervaring is. Eentje waar zowel jong als oud van zal genieten. Mijn jonge ik zou het geweldig vinden dat ik zelf mocht bepalen wat Nevel zou gaan doen en mijn wat oudere ik vond dat net zo leuk, maar was ook vol bewondering over de manier waarop dit proces door het boek heen is gestroomlijnd.

Er moet ontzettend veel werk in hebben gezeten om alles spannend, mysterieus en sluitend samen te laten komen, ongeacht de keuzes die de lezer maakt. Daarom had ik me voorgenomen om zo min mogelijk vooruit te springen, zodat ik zoveel mogelijk van het verhaal zou kunnen lezen. Maar uiteindelijk neemt Dianne Arentsen je zo mee in haar boek, dat je toch keuzes maakt die goed voelen, ook als je daardoor een grotere sprong maakt dan je eigenlijk zou willen.

De missende herinneringen, en de manier waarop dit in het verhaal is verwerkt, geven je echt het gevoel dat je Nevel helpt om haar geheugen terug te vinden. Daarnaast geeft het de auteur ruimte om Nevel’s wereld gedetailleerd te beschrijven, waardoor je alles goed voor je kunt zien. De runen en de nevelenergie geven het boek iets mysterieus, terwijl de robotwezentjes er spanning, vertedering of humor aan toevoegen.

Mystanica is een verhaal om te beleven en ik kan me zomaar voorstellen dat menige (jonge) lezer met glimmende ogen en rode wangen zijn of haar weg door het verhaal kiest. Dit ontzettend leuke en originele verhaal van Dianne Arentsen, dat ik zeker nog eens door middel van andere keuzes ga lezen, krijgt 4.5 sterren van mij.