Max en Millie- Spelen op het pleintje

Recensie Max en Millie door Sandra Hutchison:
Spelen op het pleintje

Auteur Hetty van Aar werkte als kleuterleidster, geen wonder dat ze als geen ander weet wat kinderen van deze leeftijd bezighoudt. Zij werden de inspiratiebron voor haar eerste verhaaltjes. Later haalde ze haar inspiratie uit de belevenissen met haar eigen kinderen en kleinkinderen en voegde daar een beetje fantasie bij. Haar eerste boek Door het lint verscheen in 2003 in de winkels. De twee verschenen Max en Millie boeken bevatten een flink aantal korte verhalen rondom twee eigenzinnige kleuters.

Hetty van Aar zoekt haar inspiratie voor haar verhaaltjes dicht bij huis, dat is direct de kracht van het succes van Max en Millie. Ouders, verzorgers, leerkrachten en kleuters zullen veel van de situaties in de boeken herkennen.

In dit tweede deel rond Max en Millie beleven ze samen met hun vriendjes en vriendinnetjes leuke en soms zelfs spannende avonturen. De verhaaltjes gaan over alledaagse situaties waar iedere kleuter mee te maken zou kunnen krijgen. Zo krijgen Max en Millie in een van de verhaaltjes nieuwe buren, gaan ze een dagje naar het strand en krijgt Millie een bloedneus.

Dankzij de hardcover kan het boek wel tegen een stootje. Er is opvallend veel aandacht besteed aan de vormgeving van het boek. Zowel wat betreft de cover als de inhoud is het boek een feestje voor het oog. De verhaaltjes zijn kort en lezen prettig voor, het is dan ook een ideaal boek om voor het slapen gaan even uit voor te lezen. Voor de afwisseling staan er ook aardig wat grappige gedichtjes in het boek.

De verhaaltjes worden opgevrolijkt door aandoenlijke illustraties, die direct aansluiten op hetgeen voorgelezen wordt. Ze zijn het knappe werk van de Belgische illustrator Annelies Vandenbosch. De illustraties bevatten een schat aan details waardoor kinderen niet snel uitgekeken zullen raken.

Max en Millie spelen op het pleintje is een boek dat vele generaties lang mee kan gaan. De eenvoud van de verhaaltjes doen een beetje denken aan de verhaaltjes rondom de buurkinderen Jip en Janneke (sinds 1952). Die op hun beurt weer werden vergeleken met Ot en Sien (sinds 1902). Max en Millie zijn wat mij betreft een waardige opvolger en passen geheel bij deze tijd. Ik hoop dat er nog veel boeken rondom dit tweetal zullen verschijnen.