Haaientanden

Recensie Haaientanden door Pierre Peeters:
De stoere elfjarige Atlanta heeft het onmogelijke plan opgevat om in 24 uur om het IJsselmeer te fietsen. Zij heeft haar tocht heel goed voorbereid en vertrekt met twaalf boterhammen, vier bananen, haar nachtbeugel, een snoer kerstverlichting en een paar flessen water. Als ze net vertrokken is, ontmoet ze Finley, die van huis is weggefietst met enkel twee haaientanden als geluksbrengers op zak.

Tot haar ongenoegen blijft Finley in haar buurt, maken ze tenslotte toch nader kennis, delen ze hun diepste gedachten, leggen aan elkaar hun ziel bloot en fietsen uiteindelijk samen verder op deze wel hachelijke nachttocht.

Diep in het verhaal komen we te weten waarom Atlanta deze fietstocht aangaat: haar moeder verwacht een belangrijke medische uitslag en zal te weten komen of de behandeling aanslaat en deze fietstocht moet de angst voor de komende uitslag bij haar wegnemen en tevens kan Atlanta zo duidelijk maken dat de ziekte van haar mama haar echt raakt en ook zij ongerust is over haar onzekere toekomst.

Anna Woltz heeft een heel mooie schrijfstijl: met korte krachtige zinnen werden emoties, bedenkingen en zielenroerselen van twee jonge mensen klaar en duidelijk beschreven. Zij heeft de leefwereld van Atlanta en Finley krachtig tot uiting laten komen en een statement gemaakt dat ook jonge mensen niet ongevoelig zijn voor problemen, moeilijkheden en dat ze niet altijd door volwassenen worden begrepen of geloofd!

De auteur weet haarfijn op hoogte van de doelgroep een moeilijk probleem te benaderen zonder daarbij te willen bemoederen of belerend te zijn. Met humor, fijnzinnigheid en inspelend op hun leefwereld weet zij een menselijk gegeven bloot te leggen.

Het boek is bestemd voor de doelgroep 10+, maar wat mij betreft moeten volwassenen dit boekje ook gaan lezen en zullen ze zo tot het besef (kunnen) komen dat jongeren meer in hun mars hebben dan altijd maar wordt gedacht!

Kleine fijne illustraties boven ieder hoofdstuk geven al iets mee over wat er komen gaat: een beschrijving van de streek, een klein stadje, een prachtig meer en nog veel meer andere fijne en minder leuke dingen.

Als lezer blijf je tijdens het lezen bezig met de vraag of alles goed zal aflopen, maar het laatste hoofdstuk ‘’Bijna een jaar later duizend kilometer verder’ verklaart heel wat en maakt dat ondanks alle te overwinnen en te ondergane moeilijkheden voor de personages, dit boekje ondanks het zware thema toch met een redelijk fijn gevoel weggelegd kan worden.

Haaientanden pakte mij van het begin in en ik kon niet anders dan mij blijven verdiepen in het verhaal.
De personages zijn wat mij betreft heel goed uitgediept en neergezet. De dialogen overheersen niet en het verhaal blijft steeds goed te volgen.

De rode draad door heel dit verhaal is enerzijds dat je beter iets doet dan niets en anderzijds dat volharding en wilskracht mooie eigenschappen zijn.

Dit boek werd in 2019 uitgegeven als ‘kinderboekenweekgeschenk’ en werd in 2022 heruitgegeven.
Voor het fijn uitgewerkte thema, voor de mooie schrijfstijl, voor de diepgang van het verhaal waardeer ik dit boek graag met vijf sterren.