Koning van het Sintelwoud

Recensie Koning van het Sintelwoud door Sandra Hutchison:
Davnim-Davno, lang, lang geleden

Na haar young adult boek Mijn hart van ijs komt auteur Jen Minkman (1978) opnieuw met een verhaal voor jongeren dat zich het best laat omschrijven als een modern sprookje met een sprankje romantiek.

Wanneer de jonge moeder Sorsha uit haar stad wegvlucht, komt ze in een voortvarend dorp terecht. Ze wordt daar met open armen ontvangen, omdat een van de baby’s die ze bij zich heeft, een belangrijk symbool op haar voorhoofd draagt. Vasalilisa en haar tweelingzus Morona wonen daarna zeventien gelukkige jaren samen met hun moeder in het dorp dat grenst aan een verdord bos. Maar dan breekt de dag aan waarvan ze wisten dat die zou komen. De dag dat een van de tweelingzussen uitgehuwelijkt wordt aan de koning van het verdorde bos, het Sintelwoud.

Met dit young adult boek wordt de lezer getrakteerd op een verhaal vol mythische wezens. Het lijkt erop dat Jen Minkman een zwak heeft voor de Slavische mythologie. Hier en daar worden ook de oorspronkelijke benamingen uit oude legendes gebruikt, zoals bijvoorbeeld Rusalka (watergeest). Hierdoor voelt het verhaal extra mysterieus aan.

Jen Minkman heeft een filmische manier van schrijven. Je ziet de magische wereld al lezende als het ware voor je geestesoog verschijnen en ze weet haar personages vlot tot leven te wekken.
Dit fantasierijke verhaal over een jonge vrouw die zelf haar eigen levenspad wil bepalen, intrigeert en leest gemakkelijk weg. Los van het verhaal lijkt de auteur de lezer ook nog de boodschap mee te willen geven dat we bewuster om moeten gaan met de natuur. Een boodschap die we niet vaak genoeg kunnen krijgen.

Met Koning van het Sintelwoud is Jen Minkman er wederom in geslaagd een fantasierijk boek te schrijven dat je aandacht geheel in beslag zal nemen.