Het is stil in Amsterdam

Recensie Het is stil in Amsterdam door Sandra Hutchison:
Periode tijdens eerste lockdown uniek in beeld gebracht.

De zin: ‘Dit heb ik nog nooit meegemaakt!’ is misschien wel de meest gebruikte zin tijdens de eerste lockdown vanwege Corona. En zo is het. Fotograaf Annet de Graaf maakte van de gelegenheid gebruik om met haar iPhone deze toch behoorlijk unieke periode vast te leggen. En waarom zou je daarvoor verder gaan dan je eigen woonplaats? Zeker wanneer je woont in hartje Amsterdam. Het resultaat van haar stille stadswandelingen van maart tot en met mei 2020 zijn gebundeld in het fotoboek Het is stil in Amsterdam.

Over het resultaat heb ik mij verwonderd. Sommige van de foto’s behoeven geen uitleg, zij vertellen zelf het verhaal. Woorden zijn dan ook zoveel mogelijk achterwege gelaten bij deze reeks foto’s en enkel voorzien van informatie over de locatie en de datum. Bij een aantal foto’s schreef Annet de Graaf juist een uitgebreide tekst, foto’s die op het eerste gezicht niet zo bijzonder lijken, maar dankzij haar verhaal toch indruk maken.

Smaken verschillen, van sommige foto’s was ik sterk onder de indruk, maar van andere foto’s vroeg ik mij af waarom juist deze een plekje in het album hebben gekregen. Foto’s waarvan ik denk dat ze ook tijdens drukke periodes in Amsterdam gemaakt hadden kunnen worden. Een foto bijvoorbeeld van man die zijn hond uitlaat, terwijl hij staart naar zijn mobiel. Van de foto van een hotelmedewerker was ik dan weer wel onder de indruk. Een goed geklede man wachtend voor de entree van het Grand Hotel Krasnapolsky. Wachtend op de enkele gasten die mogelijk nog zullen komen. Het mondkapje dat hij draagt, zegt genoeg, het is immers inmiddels zo’n beetje het symbool voor deze roerige tijd geworden.

Prachtfoto’s en sprekend voor deze periode zijn in mijn beleving vooral de foto’s die een verstilling in zich dragen. Gelukkig zijn deze ruimschoots aanwezig in het album: Een lege brug en de haast lege fietstunnel van het Rijksmuseum zijn daar mooie voorbeelden van.

De meeste Indruk maakte op mij de foto van een dakloze man. Een man die als de mannelijke versie van Sneeuwwitje (inclusief appel) slaapt op een bankje. Wachtend op een betere toekomst wellicht? Hopend dat hij wakker gekust zal worden zodra alle ellende voorbij is en hij weer gewoon kan verdwijnen in de mensenmassa?

Al met al is Het is stil in Amsterdam een spraakmakend fotoalbum. Een fraai en origineel collectors item voor later. Wanneer Corona straks eindelijk ver achter ons ligt, is dit een fraai album om mee te pronken. Een cadeautje om aan jongere generaties door te geven en te tonen hoe het ons tijdens deze haast surrealistische periode verging.