De gekleurde bastaard

Een verhaal over (zelf)acceptatie

Tirza Drisi kwam in 1956 met haar moeder en zusje naar Nederland. In 1978 keert ze terug naar haar geboorteland. Vervolgens besluit ze in 1989 weer naar Nederland te verhuizen.

In haar autobiografie met de titel De gekleurde bastaard schrijft ze over haar belevenissen en ervaringen als Surinaamse in Nederland en in Suriname. Tirza Drisi heeft een luchtige manier van schrijven. In het boek start ze met een algemeen stuk geschiedenis over Suriname en gunt ze haar lezers een kijkje in haar eigen (familie)geschiedenis.

Onvermijdelijke onderwerpen als slavernij, de Tweede Wereldoorlog, dictatuur, discriminatie en racisme passeren de revue. Daarnaast schrijft ze over haar persoonlijke worsteling over het erbij willen horen en jezelf vinden. Ze beschrijft hoe ze opgroeit als onwettig kind, bijzondere vriendschappen maakt en weer verliest, maar ook over de pesterijen waar ze als meisje tegenaan loopt. Van jongs af aan worstelt ze met zichzelf. Het schrijven van dit boek hielp haar om zichzelf eindelijk te kunnen accepteren.

Tirza Drisi wisselt stukjes over de algemene geschiedenis van Suriname en Nederland af met haar persoonlijke herinneringen. Sommige van deze herinneringen raakten mij in mijn hart.
Zoals deze:
‘We zijn niet ver van ons huis wanneer ik langs een paar stratenmakers loop. “Gooi dat kind toch tegen de muur”, roept de ene. ‘Dan krijg je van mij wel een lichtere.” roept de ander.’ – Tirza Drisi

Maar van enkele stukjes vroeg ik mij af waarom ze deze deelt met haar lezers. Het zijn losse flarden van lang vervlogen tijden waarvan ik mij afvraag of ze wel een aanvulling zijn voor het eigenlijke verhaal dat ze wilde vertellen of dat deze beter weggelaten hadden kunnen worden.

Een voorbeeld:
‘Elisa en ik roken onze eerste sigaret. Althans, we proberen te roken. Op het strand van Kijkduin zitten we een beetje verstopt achter een strandhuisje. Ze heeft stiekem een paar sigaretten van haar vader meegenomen. Ik krijg een hoestbui en vind het vies smaken. Is dit het nou? Wat vinden ze hier nou aan? Het is de eerste en laatste sigaret in mijn leven’.-Tirza Drisi

De gekleurde bastaard beschrijft een belangrijk stuk geschiedenis over Nederland en Suriname. Over een naar verleden waar we onze ogen niet voor mogen sluiten, maar ook over de bijzondere band die deze twee landen met elkaar hebben. Het maakt maar weer eens duidelijk hoe bijzonder onze hedendaagse multiculturele samenleving is en hoe trots wij daarop mogen zijn. Net als op onszelf. Het boek is dan ook zeker een aanrader voor een ieder die belangstelling heeft voor de roerige geschiedenis van Suriname en Nederland. Mensen met een vergelijkbaar verleden als dat van Tirza zullen zich ongetwijfeld kunnen vinden in dit persoonlijke en dappere verhaal. Ieder ander kan er zonder twijfel iets van leren.