Flikstories

Het echte leven van een Brusselse politieman!

Voormalig politiecommissaris en politiewoordvoerder bij Politie Hoofdstad Brussel Christian De Coninck geeft in zijn nieuwste boek een inkijk in het echte politieleven. Geen fictie met commissaris Stijn Goris deze keer, maar een waarheidsgetrouwe weergave van gebeurtenissen, feiten en anekdotes uit zijn rijk gevulde carrière die liefst 40 jaar omvat. In 61 hoofdstukken laat hij ons deel uitmaken van waargebeurde en persoonlijk beleefde gebeurtenissen waarin hij zowel misdaden en faits-divers behandelt, maar ook plaats laat voor de onderlinge relaties met collega’s, overheid en de burger.

‘Flikstories’ is een (h)eerlijke reis achter de schermen van een politiekorps met heel wat warme, ontroerende, verrassende en beklijvende verhalen. Het valt op dat solidariteit tussen, met en voor politiemensen steeds de bovenhand heeft.

De auteur kon uiteraard niet alles wat hij ooit beleefde neerschrijven, maar koos net die gebeurtenissen, feiten en misdrijven die voor hem het interessantste en boeiendste leken en daarnaast een goed beeld schetsen van het ware leven van een Brusselse flik en ik durf te stellen van elke flik!

Het boek start met een dienstbeurt als wachtofficier in 1988 waar hij ondanks de drukte kans ziet om als grap zijn collega-wachtofficier een moord in de schoenen te schuiven. Het lachen zal Christian echter vlug vergaan wanneer een echte dubbele moord in een krantenwinkel wordt gemeld. Al snel maken we deel uit van een geoliede machine, waar iedereen weet wat hij/zij moet doen en waar de wachtofficier de lakens uitdeelt, vaststellingen doet, parket en onderzoeksrechter inlicht, proces-verbaal opstelt…

Gebeurtenissen die het land op zijn kop hebben gezet, ontbreken uiteraard niet: o.a. de commotie en terreur van de Cellules Communistes Combattantes (CCC) in 1984 en 1985, het overlijden en de begrafenis van Koning Boudewijn in 1993, de zaak rond de Hongaarse dominee A.P. in 1997 en de terreuraanslagen op het metrostation Maalbeek en op de luchthaven van Zaventem in 2016.

Gelukkig was het niet allemaal kommer en kwel. Ik heb hartelijk gelachen bij de hoofdstukken over ‘Domme dieven’ en ‘Ik heb niet gedronken. Ik heb geen drugs gebruikt’. Daarnaast trok ik grote ogen bij het hoofdstuk over ‘Een Chinese supermarkt’ en moest toch even slikken bij de hoofdstukken ‘Lijken’ en ‘ Intrafamiliaal geweld’.

Een opsomming geven van wat de auteur nog allemaal beleefde, zou ons te ver leiden, maar wees er maar zeker van dat het lezen van dit boek je beslist een andere kijk zal geven op politiewerk en op politiemensen.

Christian De Coninck heeft een vlotte, goed leesbare en beschrijvende schrijfstijl. Dit boek boeide mij vanaf pagina 1 tot de laatste bladzijde…en toen had ik spijt dat het boek uitgelezen was.

In zijn nawoord geeft Christian De Coninck zijn visie op het politieapparaat, de uitdagingen die hun te wachten staan, maar uit hij terecht ook kritiek op het huidige politiebeleid en zijn tekortkomingen.

Als kers op de taart doet hij een oproep aan elke jongeman/juffrouw om te kiezen voor een job bij de politie. Dit boek kan zeker een motivatie zijn om aan de sollicitaties deel te nemen, want het staat buiten kijf dat een functie bij de politie, hetzij als politieman hetzij als burgerpersoneel, garant staat voor afwisseling, uitdagingen en actie.

Deze (h)eerlijke oprechte verrassende reis door de professionele carrière van een groot politieman heen waardeer ik graag met vijf sterren.