Appels vallen niet

Recensie Appels vallen niet door Jolanda Kalkman:

De Delaneys is een succesvolle tennisfamilie. Joy en Stan hebben net hun tennisschool verkocht en kunnen nu van hun welverdiende pensioen gaan genieten. Maar zonder hun tennisschool voelt hun leven incompleet. Gelukkig spelen ze samen nog wel tennis en winnen ze vaak, maar echt genieten van hun pensioen kunnen ze niet. Een “heerlijk dagje strand” is niks voor hen. Zelfs hun droomvakantie naar Europa, met als hoogtepunt Wimbledon, was eigenlijk een grote ramp. Daarnaast hebben hun vier volwassen kinderen het vooral erg druk met hun eigen leven. Dan op een dag is Joy plotseling verdwenen. Na een laatste appje op Valentijnsdag waarin staat dat Joy besluit “Off-grid” te gaan, verneemt niemand meer iets van haar. Haar kinderen maken zich grote zorgen en duiken in het verleden van hun ouders. Dan blijkt beetje bij beetje dat alles toch niet zo in elkaar zit zoals het op het eerste oog leek…

“Game, Set and Match, het verhaal van een tennisgezin….”

Moriarty is een succesvolle schrijfster. Ze is een meesteres in het zeer uitgebreid vertellen van vele verhaallijnen, die op het eerste oog niets met elkaar te maken hebben, maar die uiteindelijk prachtig bij elkaar komen en horen. Ik heb al eerder boeken van haar gelezen en ik ben een groot fan. Ik kan erg genieten van het feit dat je in het begin geen idee hebt welke kant het verhaal op zou gaan. Je krijgt wel heel veel informatie en ze werkt de bijrollen tot in de puntjes uit. Hierdoor krijg je als lezer een breed beeld van iedereen. Opvallend in dit verhaal is de rol van Savannah. Zij is een mysterieus meisje dat plotseling bij Joy en Stan voor de deur staat. Joy ontfermt zich direct over haar en Savannah lijkt bijna op de perfecte dochter die iedere ouder zich wenst. Maar toch is er steeds dat onderbuikgevoel dat maakt dat iedereen zo zijn eigen twijfels heeft bij de verhalen van Savannah. Ze heeft een belangrijke en opmerkelijke verhaallijn, want zonder Savannah was Appels vallen niet nooit het boek geworden dat het nu is.

Het boek begint met een ijzersterke proloog, waardoor je gelijk wilt weten hoe het af zou lopen. Daarna wisselt het verhaal steeds van afgelopen september naar het heden. Zo krijg je stukje voor stukje steeds meer informatie waarmee heel langzaam de puzzel rondom de verdwijning van Joy Delaney wordt opgelost. Maar pas op, niks is wat het op het eerste moment lijkt te zijn en Moriarty weet je dan ook tot op het eind op het verkeerde been te zetten. Het is een groot psychologisch spel waar je als lezer ongemerkt onderdeel van wordt.

Appels vallen niet is een lekker dik boek. Want eenmaal begonnen leest het als een speer. Het laatste deel van het boek speelt zich in het nu af. Hierin heeft Moriarty ook de coronapandemie verwerkt. Hierdoor is het heel actueel geworden, maar of het nu ook bij het verhaal past, daar heb ik eerlijk gezegd wel mijn twijfels over. Ik kreeg dan ook een beetje het gevoel dat het boek een ander einde heeft gekregen dan in eerste instantie de bedoeling was. Ondanks dit heb ik volop genoten van het boek en kijk ik alweer uit naar Moriarty’s volgende boeken.