Opgevolgd

Waar Aura stopt en Aurora begint

Wanneer Aura en haar entourage een dramatische gebeurtenis te verwerken krijgen, staat Aura’s hele wereld stil. Door haar verdriet begint ze overal aan te twijfelen. Wat wil ze eigenlijk met haar leven? En met wie wil ze dat doorbrengen? Wie is ze als ze niet de influencer Aura, maar gewoon Aurora is? Zal ze de kracht vinden om door te gaan en weer de persoon worden die ze in haar hart eigenlijk altijd al was?

“We hebben elkaar nog zoveel dingen beloofd en we moeten nog zoveel dingen samen uitspoken. Stiekem knijp ik hardhandig in mijn bovenbeen om te zorgen dat ik wakker word uit deze surreële droom. Echter, dit is geen droom maar een nachtmerrie. En nee, ik word niet wakker want ik ben al wakker.” – Lisanne Stam

Opgevolgd is het prachtige, soms intens verdrietige en vooral ook indrukwekkende derde en laatste deel van de Aura serie.

Lisanne Stam durft moedige keuzes te maken in haar verhaal. Keuzes waarmee ze niet de makkelijkste weg bewandelt, maar die wel voor een veel diepere laag zorgen. Keuzes waarvan je je nu pas realiseert dat ze daar, voor deze verhaallijn, in de eerdere delen al naartoe aan het werken was. Keuzes die ervoor zorgen dat je het verhaal tot aan de laatste bladzijde niet enkel leest, maar ook intens voelt.

Hiermee laat de auteur niet alleen zien dat ze een verhaal nauwgezet kan opbouwen, maar ook dat ze haar lezers moeiteloos kan meenemen in zowel de vrolijke als de verdrietige kanten van het leven. In mijn geval heeft ze er met dat laatste voor gezorgd dat ik tijdens het lezen van Opgevolgd een grote voorraad tissues heb weg zitten snotteren. Hier en daar vergezeld van een glimlach, die automatisch naar boven kwam bij de opgehaalde herinneringen en belevenissen.

Met Volg me maar en Volgzaam had Lisanne Stam mij al grotendeels voor zich gewonnen, maar met Opgevolgd heeft ze (samen met haar personages en natuurlijk Droppie) definitief mijn lezershart veroverd. Opgevolgd verdient wat mij betreft een hele dikke chapeau en vijf sterren.