Mozaïek

Recensie Mozaïek door Sandra Hutchison:
De gevolgen van pesten kunnen de rest van je leven overschaduwen

Auteur Mary van Duuren (1963) debuteerde met de verhalenbundel Twee Ons Geluk. Daarna volgde Tussen rust en ruis, een boek over haar gehoorproblemen. Aansluitend kwamen er twee romans van haar uit. Mozaïek is haar derde roman en mijn eerste kennismaking met deze Nederlandse auteur.

De ietwat naïeve Lucinda Berg is hard op weg om een beroemd en geliefd zangeres te worden. Ze heeft de looks en het talent. Ook privé ziet het er rooskleurig voor haar uit. Haar relatie met haar knappe vriend David lijkt steeds serieuzer te worden en ook haar vriendin Emmy heeft een speciaal plekje in haar hart veroverd. Maar net als alles op rolletjes lijkt te lopen, komt haar verleden weer om het hoekje kijken. Het lijkt erop dat iemand in Lucinda’s naaste omgeving haar al het succes en privégeluk misgunt. Maar wie en waarom?

Mozaïek is een roman waarin pesten op een originele manier belicht wordt. De roman lijkt in het begin de kant van een feelgood-verhaal op te gaan, maar bevat (vooral in de tweede helft) een flink aantal spannende momenten. De haast thrillerachtige sfeer komt het verhaal ten goede en zorgt ervoor dat je snel verder wilt lezen. De over het algemeen toch vrij luchtige schrijfstijl leest ontspannen weg.

De personages in dit verhaal zijn interessant en worden, waar nodig, aan je voorgesteld. Zo nu en dan krijg je een blik in het verleden, waardoor het mysterie langzaam ontrafeld wordt. Daarnaast weet de auteur je met regelmaat te verrassen met een plottwist. Hoewel ik de dialogen niet al te sterk vond, heeft Mary van Duuren mijn aandacht tot de laatste bladzijde weten vast te houden. Complimenten vooral over de manier waarop pestgedrag als een rode draad door het verhaal is verweven. Ik ben benieuwd naar de rest van haar werk.