De jongen die met wolken speelde

Recensie De jongen die met wolken speelde door Hannie van Grol:
Avontuurlijke vertelling

Het verhaal begint in 1944 als WO II nog volop huishoudt in Italië. De 72-jarige archeoloog Filippo Calvanti weigert zich aan te sluiten bij het fascisme, zoals hem op zijn werk wordt aangeraden. Als gevolg daarvan wordt hij gedegradeerd tot stencildrukker. Als hij van overheidswege de opdracht krijgt om te zorgen voor een veilig transport van kunstwerken naar Duitsland, komt hij innerlijk in opstand. Toevallig maakt hij kennis met Quintino, een jongen uit Ischia, die tewerkgesteld is in Bressanone als mecanicien. Als hij zijn zorgen deelt met deze jongen, komt die met een zowel fantastisch als gewaagd plan. Quintino ‘regelt’ een vrachtwagen en samen gaan ze op pad om de kunstwerken veilig te vervoeren naar Rome om de kunstschatten te redden uit handen van de Duitsers.

Via allerlei omwegen om zo weinig mogelijk gecontroleerd te kunnen worden, gaan ze hun avontuur tegemoet. Allerlei gevaren bedreigen hen, soms verstoppen ze zich in het bos of overnachten ze in afgelegen kloosters. Soms bluffen ze zich ergens doorheen en telkens opnieuw blijkt hoe ingenieus de strategie van Quintino is. Regelmatig vraagt Calvanti zich af, of Quintino wel te vertrouwen is. Zeker omdat hun eerste treffen plaatsvond toen Quintino er met de tas van Calvanti vandoor ging. Dergelijke acties vinden onderweg meer plaats. Quintino legt uit dat dit noodzakelijk is om te overleven in deze oorlogssituatie. Uiteindelijk ontwikkelt zich een diepe vriendschap tussen beide mannen.

De tocht die beide mannen afleggen, is prima te volgen op de kaart van Italië. In Rome aangekomen blijkt dat het daar niet veilig is om de kunstvoorwerpen achter te laten en ze vervolgen hun tocht door het woeste en onherbergzame landschap naar het zuiden richting het eiland Ischia. Opnieuw komen ze in gevaarlijke situaties terecht, af en toe zijn ze hun leven niet zeker en soms helpen ze anderen die door de oorlog gevangen gezet zijn of weinig te eten hebben.

Het boek De jongen die met wolken speelde is geschreven vanuit de ik-figuur Calvanti. Het verhaal leest vlot en spreekt door het prachtige taalgebruik erg tot de verbeelding. De beschrijving van de natuur en de landschappen geeft je het gevoel in het prachtige Italië rond te trekken. De schoonheid van de natuur staat in schril contrast met de gevolgen van de oorlog: de honger, de armoede en de vernielingen. Steeds opnieuw blijkt dat Quintino een strateeg eerste klas is. Impulsief verzint hij oplossingen die niet altijd even ethisch zijn maar wel levensreddend. Zijn strategie en bravoure zorgen voor een avontuurlijke roman die boeit van het begin tot het eind.

De karakters worden niet al te zeer uitgediept, we komen niet zo heel veel te weten over Calvanti, maar het noodzakelijke om de roman goed te kunnen volgen, is voldoende aanwezig. De twijfel die Calvanti in het begin koestert richting Quintino, wordt langzamerhand omgezet in een diepe vriendschap tussen die twee. De veelheid van de personen die in dit verhaal voorkomen, illustreert de gevolgen van de oorlog, de samenwerking en vriendschappen, de onbetrouwbaarheid van fascisten, partizanen en overvallers. Kortom, het is een bont palet dat voorbijtrekt en het boek telkens in een nieuw avontuur stort.

Faggiani heeft met De jongen die met wolken speelde weer een prachtig boek aan zijn oeuvre toegevoegd. Een avontuurlijk verhaal over vertrouwen en vriendschap in een beeldende stijl die de sfeer van Italië voelbaar aanwezig laat zijn.