Klara en de zon

Recensie Klara en de zon door Hannie van Grol:
Een modern sprookje?

Kazuo Ishiguro is geboren in Nagasaki en op zijn vijfde naar Engeland verhuisd. Er staan al diverse boeken in heel verschillende genres op zijn naam. In 2017 won hij de Nobelprijs voor literatuur. Klara en de zon is zijn nieuwste roman. In dit boek vertelt hij over Klara, een kunstmatige vriendin, KV genaamd. Klara bevindt zich in een winkel waar kinderen binnenkomen om een KV te zoeken. Er zijn geavanceerde en minder bekwame modellen , maar iedere KV heeft een eigenheid die de voorkeur verdient van een bepaald kind.

Klara is een bijzondere KV, hoewel er meer ontwikkelde modellen zijn, want zij beschikt over een opmerkelijk waarnemingsvermogen. In de winkel bestudeert zij ieder kind en iedere volwassene om hun eigenschappen goed in zich op te nemen. De invloed van de zon is van groot belang. De stralen zorgen voor veranderende patronen die voor steeds nieuwe indrukken zorgen. Klara is erg gefixeerd op de zon en haalt er veel kracht uit. Op een dag wordt Klara gekozen om KV te worden van Josie, een meisje dat een speciale aantrekkingskracht voelt voor Klara en niet gaat voor het meest geavanceerde model in de winkel.

Klara en Josie bouwen een speciale band op. De reden waarom voor Klara gekozen is, wordt pas later in het boek helemaal duidelijk en dat brengt de nodige spanning met zich mee. Zal Klara door haar grote liefde voor Josie haar kunnen helpen en welke gevolgen heeft dit voor haarzelf?

Klara en de zon lijkt een modern sprookje met futuristische elementen. Robots worden steeds meer geïntroduceerd in het dagelijkse leven, maar of het ook mogelijk is om zulke gevoelige kunstmatige intelligenties te ontwikkelen, blijft voorlopig nog een grote vraag. Het is wel bijzonder te lezen hoe dit verhaal opgebouwd is, wat er zich afspeelt en wat de vriendschapsband tussen Josie en Klara teweegbrengt. En dat de zon hierbij een grote rol speelt, zal geen verrassing zijn.

Het boek leest makkelijk en vlot. Het is even wennen aan de manier waarop Klara naar de wereld kijkt en hoe ze haar wereld beschrijft. Soms heb je wel het gevoel dat er te veel tegelijk speelt, waardoor er een lichte verwarring optreedt. Maar het bijzondere aan dit boek is de ontroerende band die Josie en Klara hebben en de onvoorwaardelijke vriendschap tussen beiden. Op het einde van het boek is het sprookjeselement echter verdwenen door de ontnuchterende afloop. Het verhaal is zeker knap gevonden en er wordt een zeer origineel thema belicht.