Nu je het zegt

Recensie Nu je het zegt door Jolanda Kalkman:

Auteur K. Schippers gaat in deze roman op zoek naar de bron van de taal.
Hij is in Londen onderweg naar Westmoreland Road om het vroegere huis van een Duitse schrijver te bezoeken, wanneer blijkt dat hij zich heeft vergist. Het adres waar hij moet zijn, ligt in een heel ander deel van Londen. Gelukkig ontmoet hij verschillende mensen die hem willen helpen met zijn zoektocht. Deze ontmoetingen zorgen voor bijzondere gesprekken, waardoor hij in het leven van de taal terechtkomt.
“De taal is m’n zuurstof, als ik iets beschrijf, ben ik er.’

K. Schippers (pseudoniem voor Gerard Stigter) is een Nederlandse dichter, prozaschrijver en kunstcriticus. Hij heeft al veel werken geschreven en is bekroond met de P.C. Hooft-prijs.

Nu je het zegt is mijn eerste kennismaking met deze auteur. Hij tovert met taal en maakt prachtige zinnen waar je lang over na kunt denken. Hierdoor is het zeker geen eenvoudig of ontspannen leesbaar boek. Daarvoor ligt het te dicht bij kunst. Maar interessant vond ik het wel.

Het boek wist mij zeker te boeien en ik kon ervan genieten. Maar misschien wanneer ik het boek zal herlezen, dat er nog meer op zijn plek valt. Er staan geniaal bedachte voorbeelden in die het getover met taal duidelijk maken. Zoals Mary, een vrouw die hij tegenkomt en met hem op zoek gaat naar het juiste adres. Ze heeft een kantoor dat voor ondertitels zorgt. Zoals iedereen wel eens heeft gemerkt, zeker met live ondertiteling, staan hier nog wel eens fouten in, waardoor een zin opeens een heel andere betekenis kan krijgen. In het boek geeft Mary een aantal voorbeelden die erg grappig en herkenbaar zijn.

Het verhaal is geschreven vanuit de ik-vorm. Ik ga er zelf vanuit dat deze ik K. Schippers is, maar of het werk nu fictie of juist een autobiografie is, blijft onduidelijk. Ook daar kun je als lezer zelf een invulling aan geven.

Verder zijn er in het boek veel foto’s en tekeningen opgenomen van kunstwerken of projecten die beschreven worden. Dit zorgt ervoor dat sommige beschrijvingen duidelijker worden.
Zoals de negatieven van Julien Vallou, waarbij je terwijl je kijkt naar het negatief, zelf de foto moet ontwikkelen. Mij spreken dit soort kunstvormen erg aan. Het maakt mij nieuwsgierig naar het origineel en K. Schippers gebruikt het om zo de taal zichtbaar te maken.

Ik krijg de indruk dat de schrijver met Nu je het zegt, de twee kanten van taal wil laten zien. Laat je meevoeren in de betovering van de taal.

“Het groter wordende
wit tussen
de letters”-K. Schippers