Onder jouw huid

Recensie Onder jouw huid door Hannie van Grol:
Hoe een psychische stoornis je leven kan beheersen

De 30-jarige Lena heeft een bipolaire stoornis. Op het moment dat het boek begint, zit ze in haar depressieve periode. Als haar buurvrouw Veerle haar opzoekt, constateert ze de chaos in haar woning. Ondanks haar twijfel vraagt ze Lena om op haar kat Dali te passen, als ze naar Buenos Aires gaat om een opdracht voor haar modehuis te doen. Lena stemt ermee in en overtuigt Veerle ervan dat het haar best gaat lukken. Lena gaat iedere dag naar het huis van Veerle om de kat te verzorgen en gaat tevens op onderzoek uit naar wat ervoor zorgt dat Veerle zich tot zo’n zelfbewuste vrouw heeft ontwikkeld.

Ze beweegt zich door het hele huis heen, past kleren van Veerle, neemt ze mee om ze naar haar werk te dragen en opent zelfs de computer om helemaal in het leven van Veerle te duiken. Ze ontdekt privézaken die niet voor haar ogen bestemd zijn. Steeds meer gaat ze zich identificeren met Veerle en ze merkt op haar werk dat ze met andere ogen bekeken wordt. Het geeft haar een superieur gevoel en de depressieve fase slaat om naar de manische. Langzamerhand raakt ze de controle over haar leven kwijt.

Onder jouw huid is geschreven vanuit verschillende perspectieven. De meeste tijd lezen we het verhaal vanuit Lena, ook in verschillende tijdsperiodes. Daarin wordt haar jeugd verteld en de traumatische gebeurtenissen die zich hebben afgespeeld. Haar moeder leed ook aan een bipolaire stoornis en bracht de grootste tijd depressief door in haar bed. Op vierjarige leeftijd vond ze haar vader dood in de badkamer. Er overleden nog meer mensen in haar omgeving en Lena bleef achter met een schuldgevoel dat zij mede verantwoordelijk was voor hun overlijden.

De andere perspectieven waaruit het verhaal verteld wordt, zijn minder omvangrijk. Het grootste deel daarvan is vanuit Veerle geschreven. Langzamerhand word je meegezogen in een rollercoaster van drama die door Margareth Hillebrandt met veel psychologisch inzicht wordt beschreven. Haar manier van vertellen is meeslepend, je blijft gekluisterd aan het verhaal, omdat je wilt weten hoe dit zal gaan eindigen. Ze beschrijft de situaties en gevoelens met veel compassie, niet veroordelend, maar vol begrip voor de afschuwelijke zaken die Lena meemaakt.

Met weinig uitleg kan ze de gebeurtenissen schetsen en het verhaal kruipt ook onder jouw huid. De schrijfstijl wordt verlevendigd door het beeldende taalgebruik van de auteur. Je wordt meegenomen in de gedachtegangen van Lena, en ook deels in die van Veerle. Van binnenuit ervaar je hoe een bipolaire stoornis zich bij iemand kan openbaren en hoe die persoon overgenomen wordt en de controle over het leven verliest. Onder jouw huid is een roman met veel psychologische diepgang, waar uiteindelijk ook een sprankje hoop opbloeit.