Van vrouwen en zout

Recensie Van vrouwen en zout door Hannie van Grol:
Sterke vrouwen

Dit debuut van Gabriela Garcia beschrijft vijf generaties vrouwen van 1886 tot 2019. Voor in het boek staat een stamboom afgedrukt om de verschillende vrouwen en jaartallen telkens in de juiste tijd te plaatsen. In 1886 werkt Maria Isabel als enige vrouw in een sigarenfabriek in Cuba. Het leven is moeilijk en er moet hard gewerkt worden om het hoofd boven water te houden. Tijdens het werk is er een man die uit Les miserables van Victor Hugo voorleest. Dit boek speelt een verbindende rol door de generaties heen.

We maken ook kennis met Dolores in 1959. Zij heeft twee dochters en een gewelddadige man. In 2016 komen we Carmen en dochter Jeanette tegen. De laatste worstelt met een verslaving. Het leven van deze vrouwen is verbonden door familiebanden. Daarnaast leren we ook Gloria en dochter Ana kennen, die geen familie zijn, maar wel een band met de vrouwen krijgen in 2016.

Van vrouwen en zout wordt niet in chronologische volgorde verteld, maar we gaan kris-kras door de tijd heen. Boven de verschillende hoofdstukken staat wel duidelijk vermeld over wie dit gedeelte gaat en in welk jaar het zich afspeelt. Het verhaal doet door de korte tijd dat we over de verschillende vrouwen lezen, fragmentarisch aan. Er had zoveel meer over geschreven kunnen worden. Op deze manier doet het verhaal enigszins afstandelijk aan en door de snelle tijdswisselingen wordt dit nog versterkt.

Van vrouwen en zout kent veel verschillende thema’s, zoals armoede, verslaving, oorlog, migratie, misbruik. De mannen in dit boek spelen geen positieve rol, de vrouwen zijn de sterke personen. In het boek Les miserables staat een notitie in de kantlijn: Wij zijn kracht. En dat is precies wat deze vrouwen typeert. In moeilijke omstandigheden, zowel politiek als economisch, blijven ze overeind en getuigen ze van de nodige veerkracht. Het zout in de titel duidt op zweet, tranen en de zee die hier en daar ook een rol speelt.

Van vrouwen en zout is een originele, maar beklemmende roman die zich afspeelt in verschillende Latijns-Amerikaanse landen en in Amerika. Gabriela Garcia heeft een prachtige schrijfstijl, je ziet diverse situaties zo aan je geestesoog voorbijtrekken. Dit maakt dat je door wilt blijven lezen en erachter wilt komen wat de vijf generaties vrouwen met elkaar verbindt. Het eind van het boek is zowel als triest als verrassend. Dit debuut vraagt zeker om meer werk van deze auteur die met haar eerste boek al een onuitwisbare indruk heeft achtergelaten.