Urbanus 185 – Het geleende kunstgebit

Recensie Urbanus – Het geleende kunstgebit door Sandra Hutchison:
In de Urbanus-stripreeks zijn er al flink wat albums uitgekomen. Al in 1983 kreeg Urbanus het voorstel van schrijver en illustrator Willy Linthout om van Urbanus een stripfiguur te maken en de eerste albums gingen direct als warme broodjes over de toonbank. Urbanus behoorde al snel tot de meest ‘plezante’ Vlaamse stripjes. Dit album was voor mij echter de eerste kennismaking met de strip.

In een korte komische introductie waarin je voorgesteld wordt aan al de ‘hoofdrolspelers’, is de toon direct gezet. Flauwe humor dus! Cabaretier en zanger Urbanus en illustrator Willy Linthout schrijven samen de scenario’s voor de albums en schijnen zichzelf niet zo heel serieus te nemen. Met dat gegeven in je achterhoofd is dit album vrij vermakelijk te noemen. De Belgische grappen volgen elkaar in een rap tempo op en de eigenzinnige illustraties spreken voor zich. Eigenlijk zit er nauwelijks een verhaal in het boek en dat is nu net de kracht. Het hoeft allemaal niet zo serieus!
In Het geleende kunstgebit leidt het gezin van Urbanus honger. Cesar maakt het geld op aan drank en Eufrazie, de vrouw des huizes, probeert op een creatieve manier de rekening van de bakker en de slager te betalen. Als dan ook de postbode nog aan de deur komt en om geld vraagt, gaat het pas echt goed mis, wat zorgt voor een aantal gênante taferelen. Urbanus is de armoede meer dan zat en vind dat nonkel Filemon het gezin best zou mogen steunen. Die lijkt echter hele andere plannen te hebben met zijn geld…

Dit album en vermoedelijk ook de andere Urbanusalbums zullen vooral de liefhebbers van Vlaamse strips aanspreken. De humor is net even anders dan we in Nederland gewend zijn. Een welkome afwisseling! Urbanus – Het geleende kunstgebit is vooral een prettig album om te lezen als je even je verstand op nul wilt zetten. Heerlijk leesvoer tijdens de pauze van een saaie werkdag. Met Urbanus krijg je een flinke portie onzin voorgeschoteld die vreemd genoeg smaakt naar meer. Je mondhoeken gaan als vanzelf omhoog.