Dodelijke gelijkenis

Het eerste deel van een trilogie rond Leo Boorman

Gauke Andriesse heeft al meerdere thrillers op zijn naam staan, deels onder het pseudoniem Felix Weber. Met Dodelijke gelijkenis start hij met een nieuwe trilogie rond inspecteur Leo Boorman. Deze is rechercheur Moordzaken in Baltimore. Hij wordt op een zaak gezet waarbij een chirurg van het Maryland Asylum for the Insane zwaar gewond wordt aangetroffen. Hij was gespecialiseerd in lobotomie en is nu slachtoffer geworden van dezelfde opzettelijk verkeerd uitgevoerde ingreep. Korte tijd later wordt de hoofdzuster van het Asylum gevonden, zij is overleden door een behandeling die ze zelf toepaste.

Het verhaal speelt zich in 1963 als de moord op Kennedy plaats heeft gevonden en de oorlog in Vietnam woedt. De inhoud is gebaseerd op werkelijk gebeurde zaken. Daarvoor heeft Andriesse verschillende studies gelezen, maar ook heeft hij inspiratie geput uit twee Netflix-documentaires. Toch zijn de personages en de inhoud ontsproten aan het brein van de schrijver. Het maakt het boek nog indrukwekkender en intrigerender, de beschreven praktijken hebben dus echt plaatsgevonden. Soms is dat haast onvoorstelbaar.

De eigenzinnige Boorman gaat aan het werk om deze wrede seriemoordenaar, er volgen nog meer moorden, op te sporen. Het wordt een race tegen de klok, waarbij Boorman, die vaak zijn eigen onderbuikgevoel volgt, van het gebaande pad afwijkt. Dat komt hem uiteindelijk op een schorsing te staan, maar omdat hij koste wat kost deze zaak op wil lossen, strijkt hij zijn meerderen en collega’s regelmatig tegen de haren in.

Dodelijke gelijkenis kent verschillende heftige thema’s, zoals seksueel misbruik, zelfmoord, psychiatrische behandelingen en moord, maar het verbindende element is de strijd tegen onrecht. Je voelt dat Leo Boorman hierdoor gedreven wordt en dat maakt het boek echt de moeite van het lezen waard. Het verhaal boeit vanaf het begin tot het eind. De misdrijven die gepleegd worden en de hopeloze zoektocht van het rechercheteam intrigeren en houden de aandacht gevangen. De prettige en toegankelijke schrijfstijl van Gauke Andriesse zorgen voor een boek dat voor de liefhebbers van thrillers zeker een aanrader is.

Het bijzondere van dit boek is dat er praktijken in beschreven worden die op historische feiten gebaseerd zijn. Ook de achtergrond van de jaren zestig uit de vorige eeuw is op waarheid gebaseerd. Ook al is het verhaal gefingeerd, Dodelijke gelijkenis gaat wel ergens over. Het einde van het boek is verrassend te noemen en het vraagt om het tweede deel om Leo Boorman nog beter te leren kennen. Deze rechercheur met zijn eigen aanpak en ook zijn persoonlijke bagage maakt je nieuwsgierig naar het vervolg.