De vrouw die vergat te leven

Opnieuw reuring in het pittoreske dorpje Vorden

Corine Hartman is terug met een nieuwe cosy crime die zich afspeelt in Vorden. Hoofdpersoon is weer Eva Romeijn, die ook in De dode die niet werd gemist optrad als een nieuwe Miss Marple. Tussen deze twee boeken kwam de auteur nog met een kort verhaal dat gepubliceerd werd in de Margriet en als e-book te bestellen is onder de titel De hond die naar het asiel moest.

Een inwoner van Vorden wordt dood gevonden in zijn boerderij. Het zou een natuurlijke dood zijn en de zaak wordt niet verder onderzocht. Enige tijd later wordt er weer iemand uit het dorp dood gevonden en ook deze keer ziet de politie geen aanleiding om nader onderzoek in te stellen. Maar Eva heeft haar twijfels. Ze was namelijk enige tijd eerder getuige van een ruzie tussen deze twee doden. Heeft dat er iets mee te maken en speelt de komst van een luxe golfresort in het dorp ook een rol?

Door een eerdere val lukt het Eva niet om te schilderen. Bovendien is haar beste vriendin ongeneeslijk ziek, wat de nodige aandacht vraagt. Desondanks gaat Eva op zoek naar wat er zich heeft afgespeeld tussen deze twee mannen en of er werkelijk sprake is van een natuurlijke dood. Ze wil koste wat het kost de waarheid achterhalen. Dat dit niet zonder slag of stoot gaat, is natuurlijk duidelijk. Eva Romeijn stort zich opnieuw in hachelijke gebeurtenissen, soms ondoordacht en naïef, maar altijd getuigend van haar gevoel voor rechtvaardigheid.

Voor de kenners van het dorp Vorden is De vrouw die vergat te leven een feest der herkenning. De genoemde locaties zijn stuk voor stuk bekend, evenals de bosrijke omgeving met de prachtige natuur. De personages en de gebeurtenissen eromheen zijn uiteraard fictief. Maar het dorpse karakter, de roddels, de ‘noaberschap’, het iedereen-kent-iedereengevoel en de gemoedelijkheid zijn treffend weergegeven.

Er is in De vrouw die vergat te leven geen nagelbijtende spanning aanwezig. Wel blijf je geboeid om samen met Eva de waarheid te ontdekken. Pas helemaal op het eind van het boek wordt de ware toedracht duidelijk. Ook dan pas begrijp je echt wat de titel inhoudt, evenals wat er zich in de proloog afspeelt. Het verhaal is goed opgebouwd en zit goed in elkaar. Dat maakt het tot een boek dat je een aantal uren laat genieten van een boeiende zoektocht naar de waarheid rond de twee doden en de onderlinge verhoudingen in het dorp.

De karakters zijn goed neergezet en omdat de hoofdpersonen al bekend zijn en je meeleeft met hun privéleven, krijg je het gevoel een oude vriendschap nieuw leven in te blazen. Deze hernieuwde kennismaking vraagt om voortzetting ervan. Hopelijk kan Corine Hartman Eva Romeijn opnieuw spannende avonturen laten beleven die de aandacht van een betrokken dorpsgenoot verdienen.