Verdwenen

Recensie Verdwenen door Hannie van Grol:
Spannend verhaal met veel vaart

Free lance journaliste Simone probeert haar vroegere werkgever enthousiast te maken voor een artikel dat ze wil gaan schrijven over de schipbreuk van het vrachtschip Deo Volente in 1987. Destijds werd er weinig over vermeld, maar de belangrijkste reden om erover te schrijven voor Simone is dat ze op het sterfbed van haar moeder de naam van haar vader te horen kreeg. Hij was een van de opvarenden van het schip. Ze krijgt met enige terughoudendheid toestemming hiervoor en ze begint enthousiast aan het onderzoek door een lijst van de opvarenden te bemachtigen en de nabestaanden te benaderen. Ze stuit op behoorlijk wat tegenstand en zelfs wordt er in haar huis ingebroken. Het dossier blijkt verdwenen. De volgende dag wordt er een steen door haar ruit gegooid met de waarschuwing te stoppen met het onderzoek.

Het verhaal speelt zich af in 2001, veertien jaar na de schipbreuk. Omdat Simone haar hele leven had gedacht dat haar vader niet bekend was, is ze na het verkrijgen van een naam en een foto des te gemotiveerder haar roots te onderzoeken. De nationaliteit van haar vader is Spaans-Baskisch. Ze benadert een vakantievriendje uit Bilbao om haar te helpen met het benaderen van de nabestaanden in Spanje. Ook daar krijgt ze het idee dat de mensen zaken achterhouden, omdat ze weinig spraakzaam zijn. En ook daar zijn er bedreigingen, er worden zelfs mensen vermoord die een link hebben met de achterblijvenden en die benaderd zijn door Simone.

In flashbacks wordt het verhaal verteld van de Deo Volente vanaf de afvaart vanuit Rotterdam tot aan de definitieve schipbreuk. Zo leren we de personen die meevoeren op het schip ook door dat verhaal kennen. Dat er sprake was van onduidelijke zaken op de boot wordt stukje bij beetje onthuld. De precieze gang van zaken blijft echter verborgen en wordt pas helemaal op het eind van het boek onthuld.

Het spannende boek Verdwenen pakt je vanaf het begin, de spanning is meteen aanwezig. En die spanning wordt door het boek heen alleen maar verder opgebouwd door de bedreigingen, de moorden, de achtervolgingen en de geheimen die je overal vermoedt (en die ook echt aanwezig blijken te zijn). Uiteindelijk wordt de gruwelijke waarheid geopenbaard nadat je in een rollercoaster van gebeurtenissen bent beland, die zich in een sneltreinvaart afspelen. Je wordt van het ene avontuur in het andere gestort, zodat je af en toe het gevoel hebt ademloos op het puntje van je stoel te zitten.

De schrijfstijl van Ingrid Oonincx is vlot en aangenaam. De twee verhalen in 1987 en 2001 komen uiteindelijk bij elkaar en dan kom je erachter welke geheimen er zich afgespeeld hebben. Naast veel spanning kent het verhaal ook een vleugje romantiek en veel familieleed. Het is Ingrid Oonincx toevertrouwd om deze ingrediënten tot een spannend boek samen te voegen. Halverwege nemen de gebeurtenissen een hoge vlucht en dan doet het geheel soms wat overdreven aan, maar het verhaal blijft boeien tot het eind aan toe. De verrassende plot en het open eindje laten je sprakeloos achter.