Paradijs

Recensie Paradijs door Hannie van Grol:
Onheilspellend toekomstbeeld

Stockholm is verdeeld in wijken die door muren omringd zijn. Dit worden de zogenaamde aandachtswijken genoemd, een eufemisme voor afgezonderde gebieden waar er een ernstige bedreiging is van de openbare orde of binnenlandse veiligheid. Järva, Paradise City genoemd, is een van de bekendste woonwijken. In het jaar van de verkiezingen besluit de minister van Binnenlandse Zaken, Eva Basarto Henriksson, daar een redevoering te houden. Ondanks veel strenge veiligheidsmaatregelen loopt alles mis en de minister wordt ontvoerd.

Met man en macht gaat de Zweedse veiligheidsdienst aan het werk om haar terug te vinden, maar dat blijkt niet zo eenvoudig te zijn. Dan wordt besloten om Emir Lund, die afkomstig is uit Järva en tot levenslang veroordeeld zal worden, de wijk in te sturen. Mocht het hem lukken de minister op te sporen, dan krijgt hij kwijtschelding van zijn straf en bovendien weer recht op privileges als onder andere gezondheidszorg.

Paradijs kent meerdere verhaallijnen die allemaal vanuit verschillende perspectieven zijn geschreven. In het begin lijken die niets met elkaar te maken te hebben, maar langzamerhand vloeien ze steeds meer samen. In sommige gevallen komt er pas voorbij de helft van het boek duidelijkheid. Omdat er zoveel gebeurt en er zeker in het begin veel verschillende personages ten tonele worden gevoerd, is het zaak de aandacht erbij te houden. Hoe verder je komt in het verhaal, hoe meer je gaat begrijpen en hoe meer verbanden je gaat zien. Maar Jens Lapidus blijft tot op het eind verbazen met zijn onverwachte wendingen.

De spanning wordt langzaamaan opgebouwd. Er lijken dingen te gebeuren die geen rol hebben in het verhaal, maar niets blijkt minder waar. Alles is met alles verbonden en Jens Lapidus schetst een toekomstbeeld dat er niet aantrekkelijk uitziet, maar dat zomaar bewaarheid zou kunnen worden. Zijn snelle, rauwe en aparte schrijfstijl draagt daar nog een steentje aan bij.

“Ze loste op in atomen, de angst hakte rond in haar lichaam.”-Jens Lapidus

Ook de straattaal die gebezigd wordt, maakt het verhaal grimmiger. Alles in Paradijs draait om macht: wie is de sterkste, wie wint en overleeft de dreigende situaties? Er is sprake van veel geweld, beangstigende en levensbedreigende situaties. Dat houdt je aandacht gevangen en het onheilspellende toekomstbeeld doet dystopisch aan. Hopelijk blijft Paradijs fictie die niet bewaarheid wordt. Jens Lapidus heeft een thriller geschreven die boeit vanaf het begin tot het eind, waar je in opgesloten zit, die je de adem beneemt en op het eind nog veel open eindjes bevat. Ook nodigt Paradijs uit om verfilmd te worden, Lapidus laat door zijn gedetailleerde beschrijvingen het verhaal aan je geestesoog voorbijtrekken.