De gestolen erfgenaam

De gestolen erfgenaam is het eerste deel van de Erfgenaamserie die zich weer in de wereld van de Elfhame-serie afspeelt. In de trilogie hiervoor hebben wij kennisgemaakt met Jude Duarte en Cardan Greenbriar. Dit boek zal echter geen vervolg zijn op het verhaal van deze twee personages. Het is acht jaar na de Strijd met het Serpent. Het kleine broertje van Jude, Eik, die ook even voorbijkwam in de Elfhame-serie, is nu de belangrijkste persoon.

Vrouwe Noren van het Hof der Tanden heeft inmiddels de IJzige Citadel terugveroverd. Met behulp van een oude relikwie worden daar monsters gemaakt die bestaan uit sneeuw en hout. Haar ultieme plan om wraak te nemen op de Opperkoning. De dochter Noren en tevens kroonprinses van het Hof der Tanden, Suren, is gevlucht naar de mensenwereld. Daar komt ze Eik tegen, erfgenaam van Elfhame. In het verleden had ze daarmee moeten trouwen, maar de plannen waren gewijzigd na de gebeurtenissen tijdens de Strijd met het Serpent. Hun relatie is ondertussen bekoeld tot onder het nulpunt, maar ze hebben elkaars hulp hard nodig. Maar zal ze Eik kunnen beschermen nu ze hem voor geen meter meer vertrouwt?

De twee reeksen zijn verbonden aan elkaar, maar lijken qua verhaallijn totaal niet op elkaar. Mocht je precies hetzelfde verwachten als in de boeken waarin Jude en Cardan een hoofdrol speelden, kom je bedrogen uit. Dit neemt niet weg dat beide reeksen erg goed zijn. In het begin had ik wel wat moeite om in het verhaal te komen. Eerst gebeurt er nog niet zoveel en je merkt echt dat Holly Black opbouwt naar iets groters. Als eenmaal de spanning wat meer op gang komt, de politieke spellen gespeeld gaan worden, begint het verhaal echt aantrekkelijk te worden.

Holly Black blijft een van mijn favoriete auteurs van wie ik haar boeken echt heel fijn vind om te lezen. Ze laat de personages echt tot leven komen en de achtergronden van Eik en Suren komen meermaals aan bod. In een kort tijdsbestek leer je hen toch goed kennen. De verhalen zijn altijd origineel, boeiend en bevatten vele plotwendingen die je van tevoren niet aan ziet komen. De plotwending aan het einde maakt mij boos. Boos omdat ik nog lang moet wachten voordat het volgende deel uitkomt en ik nu niet weet hoe dit verhaal zich gaat ontwikkelen.

Voor de liefhebbers van de Elfhame-serie kan ik alleen maar zeggen: ga De gestolen erfgenaam lezen. En tegen de mensen die de vorige drie delen niet hebben gelezen, maar wel van fantasierijke verhalen houden, kan ik zeggen dat ze echt wat missen. Je kunt De gestolen erfgenaam los lezen van de Elfhame-serie, maar ik moet wel zeggen dat je dan toch wat achtergrondinformatie mist over de wereld waarin het zich afspeelt en de andere personages die je vanuit de andere reeks kunt herkennen.

De auteur heeft het weer voor elkaar gekregen om fantastisch werk af te leveren, waar ik niet anders dan vijf sterren voor kan geven.