Dochter van de Scharlaken Rozen

Dochter van de Scharlaken Rozen is het eerste deel van de duologie Verboden duet. De tweedelige reeks is geïnspireerd op het verhaal van Romeo en Julia door William Shakespeare.

Het is 1926. In Shanghai heerst er chaos. Twee bendes heersen over de straten van de levendige stad en laten deze hulpeloos achter. De erfgenamen van de bendes staan lijnrecht tegenover elkaar. Aan de ene kant heb je de nog achttienjarige Juliette Cai: erfgenaam van de Scharlaken Rozen. Ze vecht zelf al jaren tegen hun rivalen De Witte Magnolia’s, deze vete gaat al generaties lang door. Aan het hoofd van De Witte Magnolia’s staat haar eerste liefde, Roma Montagov, de persoon die haar in het verleden heeft verraden.

De strijd tussen de twee bendes is niet het enige wat de straten van Shanghai gevaarlijk maakt. Er ligt een duistere kracht op de loer. Een mysterieuze kracht die de mensen tot waanzin drijft en waarbij er weinig gespaard blijven. Niemand weet wat er precies aan de hand is en waarom dit gebeurt. Om niet nog meer doden in de handen van deze onbekende kracht te laten vallen, zullen de twee bendes hun krachten moeten bundelen. Juliette en Roma moeten hun onenigheid opzij zetten om Shanghai en haar inwoners te redden. Voordat het te laat is.

Dochter van de Scharlaken Rozen is een spannend begin van de tweedelige reeks. Het boek zit boordevol actie, politiek, verboden liefde en mysterie. Dat het verhaal geïnspireerd is door Romeo en Julia, is onder andere te merken aan de speling tussen namen van de hoofdpersonages en de grote lijnen van de verhaallijn. Het geheel is echter heel uniek te noemen. Een onbekend kwaad speelt een grote rol en de verhaallijn is niet alleen maar gericht op de verboden liefde tussen Juliette en Roma.

De schrijfstijl van Chloe Gong is heel beeldend waardoor ik het als lezer goed voor mij zag. Het is namelijk niet niks wat er allemaal speelt in dit verhaal. De auteur heeft er goed voor gezorgd dat de vele Aziatische namen, de worldbuilding en de verhaallijnen die door elkaar liepen, niet te veel werden. Af en toe kom je een zin tegen in een andere taal. Dit vond ik zelf niet irritant tijdens het lezen en het heeft zelfs bijgedragen aan de sfeer van het boek. Hierdoor zat ik beter in het verhaal. Ik kan mij wel voorstellen dat sommige lezers dit juist storend vinden, maar omdat het telkens korte zinnen zijn, zal dit niet het geheel verpesten. Door de fijne schrijfstijl kon ik het goed volgen en vloog ik echt door de bladzijdes heen.

Het tweede deel De zoon van de Witte Magnolia’s zal verdergaan met het verhaal tussen Juliette en Roma. Ik ben benieuwd wat hun nog meer te wachten staat.