De geheimen van Lizzy

Ontroerend verhaal, deels op feiten gebaseerd

Dit derde deel van de trilogie die zich in Ierland afspeelt, gaat verder met de belevenissen van de familie Fitzpatrick. Dit keer staan Lizzy en haar nichtje Shannon centraal. Het verhaal speelt zich af in twee tijdslijnen, in 1946 en 1972. Als opa Thomas, de pater familias van de familie Fitzpatrick, overlijdt korte tijd nadat zijn vrouw Maggie overleden was, komt de hele familie bij elkaar. Zelfs Lizzy komt over uit Canada. Zij is een beetje het zwarte schaap van de familie. Nichtje Shannon maakt voor het eerst kennis met haar en de twee vrouwen hebben meteen een klik. Lizzy blijkt wel de nodige geheimen met zich mee te dragen, maar die worden in dit boek een voor een onthuld.

Wat er zich in 1946 heeft afgespeeld, wordt in de tweede verhaallijn stukje bij beetje opgehelderd. Daarvoor worden ook de praktijken die zich afgespeeld hebben in de Magdalene Laundries beschreven. In dat klooster werden ongehuwde vrouwen opgenomen, die zwanger waren. Een groot taboe in die tijd dat koste wat het kost verborgen moest blijven. Ze werden daar mishandeld, uitgehongerd en liefdeloos benaderd, alles onder het mom van straffen en boetedoening voor de zwangerschap. De kinderen die geboren werden, werden vaak ter adoptie aangeboden en de opbrengsten hiervan waren bestemd voor het klooster.

De geheimen van Lizzy leest heel vlot. Karin Hover heeft een prettige en toegankelijke schrijfstijl. Bovendien weet ze de gevoelens van alle personages heel goed te treffen. Je leest het boek met een lach en een traan, want het gaat hier over echte mensen die moeilijkheden op hun pad tegenkwamen. Zeker in een tijd waarin er weinig sprake was van vrijheid van godsdienst en meningsuiting. Door de manier van beschrijven kun je je uitstekend verplaatsen in de personages. Het was een tijd van voorschriften en regels en er was geen plaats voor afwijkende meningen, althans bij de meeste gezinnen niet. De familie Fitzpatrick stond voor die tijd nog als redelijk ruimdenkend bekend.

Omdat De geheimen van Lizzy deels op waarheid berust en voor de rest fictie is, ben je al snel volledig verdiept in de wanpraktijken die zich in het klooster afspeelden. Het is onvoorstelbaar hoe die toestanden die gebaseerd zijn op getuigenissen van overlevenden, zo konden bestaan. De karakters van de personages zijn goed uitgediept, ze komen (zeker voor die tijd) levensecht over.

De geheimen van Lizzy is een boek dat boeit van het begin tot het eind. Het is spannend, ontroerend, historisch en het heeft ook een hoog feelgoodgehalte. Voor diegenen die het derde deel als eerste lezen is er als geheugensteuntje een lijst met namen afgedrukt. Mocht je al bekend zijn met de familie Fitzpatrick, dan is het gebruik ervan niet per se nodig, maar het kan wel behulpzaam zijn, omdat er veel personages de revue passeren. Toch verdient het aanbeveling om met het eerste deel te beginnen om een band op te bouwen met deze bijzondere mensen. En jammer genoeg nemen we nu afscheid van hen. Maar misschien ziet de auteur toch nog een mogelijkheid een ander familielid een intrigerende geschiedenis te laten meemaken. Ze zou er velen een plezier mee doen!