Vervloekt is de overkant

Na zijn indrukwekkende debuut De wolf van Askram komt Abdelali Bentohami (Amsterdam, 1978) met een nieuwe roman: Vervloekt. Waar zijn eerste boek al veel indruk maakte, weet hij met dit nieuwe werk opnieuw te raken. Vervloekt is losjes gebaseerd op het leven van zijn vader, wat het verhaal een extra persoonlijke lading geeft.

Bentohami is niet alleen schrijver, maar ook (trauma)chirurg en oprichter van de medische hulporganisatie Santé Pour Tous. Dankzij deze organisatie hebben talloze Marokkaanse patiënten een levensveranderende operatie kunnen ondergaan. Zijn uiteindelijke droom? Een eigen ziekenhuis oprichten in Marokko.

In Vervloekt volgen we Farid Skarmi, een jonge man uit het plattelandsdorp Askram in het Marokko van de jaren zestig. Farid voelt zich bekneld in zijn geboortedorp en koestert een diep verlangen naar een beter leven in Europa. Vol hoop vertrekt hij naar het onbekende, maar het avontuur blijkt minder rooskleurig dan hij had gehoopt. Geplaagd door heimwee en teleurstelling besluit hij uiteindelijk terug te keren naar zijn wortels.

Bentohami schrijft met gevoel en finesse. Zijn taalgebruik is beeldend, gevoelig en poëtisch. Als lezer word je moeiteloos meegezogen in Farids wereld – een wereld vol dromen, pijn, keuzes en verlangen. De roman leest, net als zijn voorganger, bijzonder prettig en blijft nog lang nazinderen.

Hoewel Vervloekt op zichzelf staat en geen direct vervolg is op De wolf van Askram, raad ik aan om ook dat boek te lezen. Beide romans bieden een indringend inkijkje in het leven tussen twee werelden: het rurale Marokko en het veelbelovende Europa. Waar De wolf van Askram rauw en confronterend was, is Vervloekt vooral melancholisch en ontroerend. Houd de tissues dus maar bij de hand – dit is een verhaal dat binnenkomt.