De langstlevende

Kun je iemand leren kennen via nabestaanden?

De langstlevende is de vijfde psychologische roman van Truus Rozemond. Zij schrijft ook korte verhalen en gedichten en eerder publiceerde ze boeken en artikelen op haar vakgebied als onderwijskundig psycholoog. Haar inzicht in de psyche van de mens is onmiskenbaar in dit boek.

Leon, eigenlijk de hoofdpersoon, is overleden op zesenzestigjarige leeftijd. In De langstlevende leren we hem kennen door de ogen van drie nabestaanden. Het eerste gedeelte wordt geschreven vanuit René, die in zijn jonge jaren met hem bevriend was. Als René de overlijdensadvertentie ziet, komen er allerlei herinneringen bij hem boven. In het tweede deel maken we kennis met Anna, de eerste vrouw van Leon en het derde deel gaat over Delphine, zijn derde vrouw.

In deze drie delen leren we Leon in verschillende periodes van zijn leven kennen en vanuit de ogen van drie mensen die een nauwe betrekking met hem hadden. We zien hoe Leon zich door de jaren heen heeft ontwikkeld en uiteindelijk hypnotherapeut en astroloog werd. Zijn karakter wordt ook vanuit deze drie mensen beschreven en die geven telkens een totaal ander beeld van deze man. Hier komt de psycholoog om de hoek kijken, het verhaal getuigt van een diep inzicht in de menselijke geest.

Het boek leest vlot, je raakt geïntrigeerd door de verschillende kanten van Leon die belicht worden, door zijn relaties te leren kennen en het stukje spiritualiteit waarin hij uiteindelijk terechtkomt. En hoe verder je komt in het verhaal, hoe meer je eigen beeld gevormd wordt en hoezeer de vraag rijst of je iemand wel helemaal kunt doorgronden. Wat beweegt iemand, wat zijn zijn drijfveren? Lezen we over de mens Leon in zijn totaliteit of heeft ook hij zijn eigen geheimen? Dat staaltje psychologie is bijzonder interessant en verdiept zich hoe verder je vordert in het verhaal.

De langstlevende is een psychologische roman die je steeds meer bezighoudt, de nodige vragen oproept over de drie andere personen en wat er zich heeft afgespeeld in Leon. En is hij werkelijk de persoon zoals hij gezien is door de buitenwereld? De vragen die opgeroepen werden, blijven je nog enige tijd bezighouden na het dichtslaan van het boek. En als je dat als schrijver bereikt, heb je zeker bij de lezer wat teweeggebracht.