Tagarchief: Jeugdboek

jun23

Little Liars Club

Geplaatst op 23 juni 2019 door In de boekenkast

Recensie Little Lairs Club door Jolanda Kalkman:
Spreken is zilver, liegen is goud
De meest vieze wedstrijd ter wereld

Voor je begint met lezen, moet je weten dat De Little Liars Club een club is die kinderen en jongeren helpt bij hun leugens. Enkele leden van de club zijn:
• Ides (11) heeft een grote mond maar een klein hartje.
• Alice (9), de kleine zus van Ides. Doet eerst voor ze denkt en draait haar hand niet om voor een leugentje meer of minder.
• Gloria (11) is niet geïnteresseerd in school en houdt van zingen, dansen en mooie kleren kopen.
• Joon (10) de stille jongen van de bende. Hij weet veel maar zegt het alleen wanneer je het aan hem vraagt.
• En dan zijn er natuurlijk nog de liegleraars, want liegen is een vak apart, leugens oplossen ook. Zij staan je bij en hebben ieder een eigen specialiteit.

“Ja, dat klopt, ik hou enorm van paarden.” Maar dat is helemaal niet waar! Gloria houdt helemaal niet van paarden! Maar dit paard wil ze absoluut winnen.
Daarom heeft ze zich ingeschreven voor de wedstrijd. Maar dat ze daarvoor zulke vieze opdrachten moest vervullen, had ze natuurlijk nooit verwacht! Opgeven is geen optie. Ze wil zeker niet dat Lenie, een meisje uit haar klas waar ze een enorme hekel aan heeft, het paard zou winnen.
Maar wanneer ze voor de eerste opdracht een bord vol redelijk vloeibare drek voorgeschoteld krijgt, vraagt ze zich af waarom ze zich ooit heeft opgegeven! De bromvliegen springen op en neer op de bruine smurrie. Ze moet bijna kokhalzen wanneer ze haar lepel door de brij roert. Hoe komt ze er nu ooit achter welk dier deze uitwerpselen heeft geproduceerd? En ze moet nog opschieten ook! Want wie de slechtste deelnemer is van de opdracht valt meteen af!
Lukt het Gloria om de opdrachten goed uit te voeren en het paard te winnen? Of gaat toch Lenie er met het paard vandoor?

Zodra ik het boek uit zijn verpakking haalde, moest ik lachen om de cover en de titel. De illustraties gemaakt door Eric Bouwens zijn erg goed geslaagd. De uitdrukkingen van de gezichten van de deelnemers aan de wedstrijd spreken boekdelen. Ik werd er helemaal vrolijk van!

De samenvatting van het verhaal maakte mij ook erg nieuwsgierig naar het verhaal. Ik had al erg veel voorpret om zo’n vies verhaal voor te gaan lezen aan mijn kinderen!

Verhalen over poep doen het vaak erg goed. Toch gingen ze in dit verhaal misschien een tikkeltje te ver om de poep door de deelnemers van de wedstrijd op te laten eten. Daardoor werd het iets te absurd. Aan de andere kant konden we ons dat bord vol dampende smurrie wel heel goed voorstellen!

Tijdens het lezen kom je af en toe een liegles tegen. Voor kinderen die het boek zelf lezen misschien een welkome onderbreking. Persoonlijk vond ik dat het de vaart een beetje uit het verhaal haalde. De lieglessen zijn op zichzelf staande lessen en hebben niet direct met het hoofdverhaal te maken. Dat vonden wij een minpuntje.

Ook kom je regelmatig een mopje van Moppie tegen. Ze zijn misschien een beetje flauw maar wel grappig. Precies zoals een mop moet zijn.

De Little Liars Club heeft ook een eigen website. Deze is zeker de moeite waard om te bekijken. Je vindt er de nieuwste verhalen, filmpjes, tips om te liegen en alle clubleden. Ook kun je je grootste leugen vertellen en kans maken op deel een De vloggende aap.

Wat vonden mijn kinderen ervan?
Robbert (12): “Ik vond het verhaal soms wel een beetje raar. Poepeten, dat doe je toch niet? Dat is vies en je wordt er misschien nog ziek van ook! Dat vond ik wel onrealistisch.
Dat je een paard kon winnen, zullen veel kinderen erg leuk vinden. Maar dat je een paard kon winnen dat kreupel is, vond ik wel zielig. Zeker na alles wat die kinderen in de wedstrijd moesten doen! Maar het past wel bij de echte wereld. Daarin weet je van tevoren ook niet precies wat je kunt winnen en kan je prijs ook erg tegenvallen.
Ik vond het verhaal niet heel spannend, omdat er eigenlijk weinig gebeurde, behalve de opdrachten. Het had van mij best iets spannender gemogen, maar misschien ben ik wel al te oud voor dit boek.
Het liegen vond ik wel leuk. Want soms vertel je zelf ook een leugentje en wordt het veel groter dan je van tevoren had verwacht. En dat overkwam Gloria ook toen ze zei dat ze wel van paarden hield!”

Annechien (4) was wel erg benieuwd hoe het verhaal verder zou gaan. Ondanks dat het boek voor haar nog te moeilijk was, kon ze zich de viezigheid goed voorstellen. Dit komt doordat de schrijver, Jonas Boets, het verhaal erg levendig heeft geschreven.
“Ik vond het leuk toen de kinderen in de modder zaten! Lekker vies worden! Maar ik ga echt nooit poep eten, dat vind ik maar vies!”
Ik hoop dat ze niet al te goed naar de ondertitel heeft geluisterd:
“Spreken is zilver, liegen is goud”!

De meningen over de waardering van dit boek waren verdeeld. Zelf vond ik het boek leuker dan mijn zoon. Dit was helemaal tegen mijn verwachtingen! Terwijl mijn dochter graag wilde dat ik verder voorlas, zodat ze er achter zou komen hoe het verhaal zou eindigen. Mijn eindconclusie is dat ik het boek 3 sterren wil geven. Je moet het gewoon zelf gaan lezen en je mee laten nemen door de clubleden, terwijl je griezelt van de meest vieze wedstrijd ter wereld, want één ding is zeker, dat is het!

jun10

Mijn papa is de beste

Geplaatst op 10 juni 2019 door In de boekenkast

Standaard

Recensie Mijn papa is de beste door Jolanda Kalkman:
Kleine Beer is samen met papa aan het buitenspelen. Ze rennen achter elkaar aan en als papa hem te pakken heeft, gooit hij hem hoog in de lucht. Ze hebben samen veel plezier.
Maar dan, wanneer Kleine Beer weer wegrent, ligt er een tak op het gras. Kleine Beer struikelt en valt. Zijn pootje doet pijn en hij heeft een schram. “Tuuta tuuta…!” Daar is papa al! Gelukkig weet papa wel raad!

Mijn papa is de beste is een schattig kartonnen boekje voor kinderen vanaf 18 maanden. Door de stevige bladzijden is het geschikt voor kleine kinderhandjes.

Het verhaal gaat over troosten en getroost worden. Voor jonge kinderen een heel herkenbaar onderwerp. Want wat is er niet fijner dan wanneer je kinderverdriet wordt weg geknuffeld door je papa of mama?!

De illustraties zijn van Sebastien Brain. Deze zijn vrolijk en herkenbaar. Het is goed gelukt om de emoties in de beren weer te geven. Zo lijkt het net een echte traan die over kleine beer zijn wang biggelt. Door de aanwezige vlinders, vogels en bloemen in de illustraties blijft het wel vrolijk.

En wat vinden de kinderen ervan?
Annechien (3,5): “Ik vind de plaatjes mooi getekend. Ik vond het grappig dat toen de papa op een steen viel, Kleine Beer ging blazen om hem te troosten. Net als papa bij Kleine Beer had gedaan.”

Robbert (12): “Ik vind het een leuk boekje voor papa’s en kleine kinderen. Want het verhaal vertelt hoe lief papa’s zijn en dat ze alles voor hun kind willen doen.
Het is ook leuk om voor te lezen, ook al ben ik zelf geen papa.”

Wij waarderen het boek op 4 sterren.

mei27

Mijn reis

Geplaatst op 27 mei 2019 door In de boekenkast

Standaard

Recensie Mijn reis door Sandra Hutchison:
Mijn reis naar… is een leuk vakantie-doeboek of dagboek voor kinderen van de basisschool. Zodra ze zelf goed kunnen lezen en schrijven, kunnen ze met dit boekje aan de slag. Ze hoeven daarmee niet te wachten totdat ze op hun vakantiebestemming zijn. Thuis kunnen ze al een deel van dit boekje invullen en eventueel opleuken, door er een plaatje van de bestemming in te plakken bijvoorbeeld, erin te schrijven wat ze verwachten van de vakantie en natuurlijk hun persoonlijke gegevens. Ook staan er vrij veel vrolijke illustraties in het boek, die vragen om een kleurtje.

Een creatieveling kan zich goed uitleven op dit boek. Er mag geknipt, geplakt, geschreven, gekleurd en getekend worden in het boek, zo wordt het boekje echt een persoonlijk reisverslag. Voor wie zelf niet zo creatief is, geen nood. Dit boek helpt je goed op weg. Door middel van vragen en opdrachten leren kinderen met andere ogen te kijken naar hun omgeving tijdens een vakantie. Ze zullen op vragen stuiten als: wat dragen de mensen hier voor kleding, lopen ze hier ook rond met hun mobieltjes? Hoor je bijzondere geluiden, ruik je vreemde geuren? Alle antwoorden kunnen ze daarna opschrijven of tekenen in dit persoonlijke reisboek.

De gladde cover heeft de uitstraling van een ouderwets schoolschrift, maar dan wel een hele leuke. Inhoudelijk oogt het boek echt als een gezellig feestje. Kinderen zullen al snel aan de slag willen gaan met het invullen van de vragen. Onbewust leren ze op deze manier een hoop over het land/hun vakantiebestemming. Vergeet niet om tijdens de vakantie wat tekenmateriaal mee te nemen, denk ook aan lijm of plakband en een schaartje.

Gaat het een dagje regenen tijdens de vakantie, dan kunnen ze bijvoorbeeld een tekening in het boek maken van het uitzicht, hun hotelkamer, caravan of waar ze dan ook logeren. Er staan spelletjes in het boek en er is ruimte gelaten voor diverse lijstjes. Zo kunnen ze een lijst maken met bijzondere dieren die ze tijdens de vakantie tegenkomen of het eten dat ze op hun bord krijgen, natekenen in het boek (de borden staan al klaar).

Kinderen leren met het dagboek Mijn reis anders te kijken naar hun (vakantie)omgeving. Het stimuleert hen om goed om zich heen te kijken, te luisteren en nieuwe dingen te ontdekken. Het boek werkt drempelverlagend. Door lijstjes als: “Hier deed ik aan mee”, worden ze gestimuleerd om niet aan de kant te blijven zitten, maar zich bijvoorbeeld bij georganiseerde activiteiten aan te sluiten. Vervelen is onmogelijk!

mei23

Niemandsjongen

Geplaatst op 23 mei 2019 door In de boekenkast

Standaard

Recensie Niemandsjongen door Jolanda Kalkman:
Ahmed Nasser sloeg zijn armen om zijn zwemvest. Zijn zwemvest was veel te klein voor een jongen van veertien. Het was ook maar de vraag of het zwemvest wel zou werken. Hij had al veel verhalen gehoord over zwemvesten die smokkelaars verkochten, die je lieten zinken in plaats van drijven.
“Ahmed, mijn zielenkind, je hoeft niet bang te zijn.” Het was zijn vader die deze woorden tegen hem sprak. Maar de motor van de rubberboot wilde niet meer starten en de boot zelf liep langzaam leeg. De ruwe zee zorgde dat er steeds meer water in de boot kwam. “Baba, je weet dat ik niet kan zwemmen”, fluisterde Ahmed tegen zijn vader. Maar zijn vader had een plan. Hij sprong in het water, samen met twee andere dappere mannen. Met het touw dat vast zat aan de boot, wisten ze de boot weer in beweging te krijgen. En in plaats van angst voelde Ahmed alleen nog maar trots. Totdat er een golf van opzij over de zwemmers heen sloeg en zijn vader niet meer boven water kwam…

Max Howard is samen met zijn familie in Brussel aangekomen, waar zijn vader een tijdelijke baan als defensieadviseur voor de NAVO heeft aangeboden gekregen. Maar in plaats van naar de Amerikaanse school besluiten zijn ouders dat hij naar de Franstalige school naast hun huis moet om goed Frans te leren. Terwijl zijn zus Claire wel naar de Amerikaanse school mag!
De school van Max heet School van het Geluk. Maar de jongens pesten hem en hij verstaat geen woord van wat er gezegd wordt. Al gauw komt hij in de problemen door het gepest van de jongens. “De School van de Ellende” past beter als naam. Maar er is één iemand die hem wil helpen, een meisje, Farah.

Op wonderbaarlijke wijze kruisen de levens van Ahmed en Max elkaar, doordat Ahmed zich probeert te verstoppen in de kelder van het (tijdelijke) huis van Max. Max is degene die hem ontdekt. Max beseft dat Ahmed een illegale vluchteling is uit Syrië. Maar als de doodsbange jongen hem smeekt om niks te vertellen, terwijl hij zich voor Max op zijn knieën laat vallen, besluit Max hem te helpen. Terwijl er in Europa door terroristische aanslagen het verzet tegen de vele vluchtelingen die Europa overspoelen, toeneemt, doet Max iets wat grote gevolgen heeft voor zowel zijn als Ahmeds leven….

Niemandsjongen is een prachtig boek waarin de gebeurtenissen van vluchtelingen uit landen als Irak, Afghanistan en Syrië worden verteld. Hierbij komen bepaalde beelden die regelmatig op tv zijn geweest, prachtig naar voren. Prachtig is misschien niet een gepast woord bij alle ellende die deze mensen hebben moeten doorstaan. Denk maar eens aan de oorlog, IS, de overvolle rubberboten en de vele mensen en kinderen die in de zee zijn verdronken en aangespoeld zijn op de stranden. Toch heeft de schrijfster het boek met zo veel respect en liefde geschreven, waardoor het een prachtig boek is geworden.

Het levensverhaal van een jongen Jonnart die tijdens de Tweede Wereldoorlog een tiener had laten onderduiken en hoe deze verzetsdaad hem zijn leven had gekost, was de inspiratie van de schrijfster voor dit boek. Dat het huis waarin Max woonde en waarin de schrijfster zelf ook heeft gewoond, echt bestaat, maakt het verhaal alleen nog maar completer.

Dit boek is geschreven voor kinderen vanaf een jaar of 12. Maar ik vind dat hij in de brugklas “verplicht” gelezen zou moeten worden! Dit zal zeker geen straf zijn voor de kinderen. Want het is echt een goed boek. Juist doordat iedereen de gebeurtenissen zal herkennen, zal het boek een onuitwisbare indruk achterlaten.

In het boek staan ook enkele verwijzingen naar de dagboeken van Anne Frank. Het gaat misschien wat ver, maar ik vind dat dit boek best in dit rijtje met historische boeken geplaatst kan worden. Met als aantekening dat Max en Ahmed niet echt hebben bestaan, maar de gebeurtenissen wel echt hebben plaatsgevonden.

Ik kan dan ook niet anders dan dit boek waarderen op 5 sterren.

mei10

Verboden te vliegen

Geplaatst op 10 mei 2019 door In de boekenkast

Standaard

Recensie Verboden te vliegen door Jolanda Kalkman:
Fietje is de dochter van ons mam en ons pap. Ze heeft al veel broertjes en zusjes.
In de tuin staat een duivenhok. Daarin zitten een paar prachtige wedstrijdduiven. Fietje is dagelijks in het duivenhok te vinden. Ze zorgt goed voor ze, precies zoals ons pap en Marius haar broer het haar hebben geleerd. Maar dat is niet het enige. Ze kan ook “praten” met de duiven en begrijpt wat ze terugkoeren. Wanneer er een nieuwe duif uit het ei komt, mag Fietje hem hebben. Ze noemt hem Charlie.

Maar dan komt er oorlog. En de oorlog komt steeds dichterbij. Op een avond wordt Fietje wakker van gebrom in de lucht. Wanneer het gebrom steeds harder wordt, stapt ze uit haar stapelbed. In haar huis is het stil, maar de bedden zijn leeg. Langzaam gaat ze de trap af. Iedereen zit in de woonkamer rondom de radio. Dan hoort ze de stem van koningin Wilhelmina. Fietje snapt niet goed wat ze bedoelt. ““Ze zegt dat het oorlog is,” antwoordt ons mam. “Duitsland is met een groot leger ons land binnengevallen.””

Fietje komt er al gauw achter dat de oorlog ook voor haar duiven grote gevolgen heeft. Op een dag komt er een brief waarin staat dat alle duiven geregistreerd moeten worden en niet meer mogen rondvliegen. Lukt het Fietje en haar vader en broer om een oplossing te bedenken zodat haar duiven niet op die lijst hoeven komen te staan? En overleven zowel Fietje en haar familie als de duiven de oorlog?

Om de oorlog en gebeurtenissen die plaatsvonden tijdens de Tweede Wereldoorlog aan jonge kinderen te vertellen, is best heel moeilijk. Toch is het Martine Letterie gelukt om met Verboden te vliegen een prachtig en toegankelijk voorleesboek voor kleuters en oudere kinderen te schrijven.

De jodenvervolging is moeilijk aan jonge kinderen uit te leggen. Martine heeft in dit boek eigenlijk de duiven gebruikt om uit te leggen wat joden mee hebben gemaakt. Beginnend bij de registratie, onderduiken, razzia, allemaal zaken waar joodse mensen in die tijd mee te maken hebben gehad. Net als de duiven in dit verhaal. Hierdoor is het heel begrijpelijk voor jonge kinderen.

De tekeningen zijn gemaakt door Rick de Haas. Deze passen erg goed bij het verhaal. Regelmatig zijn ze paginavullend, waardoor kinderen lekker kunnen kijken tijdens het luisteren. We misten ze wel soms wanneer er twee pagina’s tekst waren.

Het boek is verdeeld in 4 delen. Voor de oorlog, oorlog, het begin van het einde en de vrijheid. Elk deel heeft zijn eigen kleur. Door deze verdeling is het hele verhaal van Fietje en de duiven compleet en duidelijk neergeschreven, zonder dat het te uitgebreid is geworden.

Ik heb dit boek voorgelezen aan mijn kinderen. Tijdens het lezen moest ik in het begin wel even schakelen toen het verhaal opeens vanuit de duiven verteld werd. Even waren we de draad kwijt en begrepen we het niet meer.
Maar al gauw zagen we dat de hoofstukken die vanuit de mensen of vanuit de duiven verteld werden herkenbaar waren door een kleine tekening van het huis of het duivenhok.

Mijn dochter keek steeds voor het starten met een nieuw hoofdstuk wie er gingen praten.
Handig om rekening mee te houden!

En wat vonden de kinderen ervan?
Annechien (3,5): “Mama, lees je nog verder van die pratende duiven?” Het verhaal sprak haar erg aan. Ik las regelmatig enkele hoofdstukken achter elkaar aan haar voor terwijl ze met rode konen zat te luisteren. Het meeste leefde ze met de dieren mee. Soms was het verhaal iets te spannend. Toch kon ze er geen genoeg van krijgen.

Robbert (12) is niet helemaal de doelgroep meer. Voordat we begonnen, vond hij het boek maar kinderachtig. Toch liet ik hem meeluisteren en al gauw had het verhaal ook hem in zijn greep. Dit kwam vooral naar voren door zijn opmerkingen dat ik niet verder mocht lezen wanneer hij er niet bij was.

Regelmatig vroegen de kinderen los van elkaar of ik door wilde lezen. Wat ik niet deed omdat de ander dan iets van het verhaal zou missen. Maar dit geeft wel aan hoe goed het verhaal aansluit bij kinderen, zowel jong als oud!

Wij waarderen het boek op 4,5 ster.

mei5

Gevaarlijk geheim

Geplaatst op 5 mei 2019 door In de boekenkast

Standaard

Recensie Gevaarlijk geheim door Jolanda Kalkman:
“Absteigen!” “Ausweis, bitte.” Het zweet breekt Ward uit. Onder zijn bloes zit een dikke envelop met geheime papieren. Zou de bobbel zichtbaar zijn? Met trillende handen maakt hij de riempjes van zijn fietstassen los en toont de soldaat de lege inhoud. Maar de onderofficier is nog niet tevreden en vraagt hem zijn jas open te doen en zijn zakken te legen.
Opeens klinkt er geschreeuw achter hem. Een paard en wagen wordt aangehouden. Niemand let er meer op hem. Gauw maakt Ward zich uit de voeten.
Dat zijn broer Henk hem heeft gevraagd om te helpen bij de verspreiding van illegale krantjes maakte hem trots. Een andere koerier was er al mee gestopt, omdat het te gevaarlijk was. Maar na de controle van de soldaten durft Ward niet meer alleen. Maar dit toegeven aan zijn broer wil hij ook niet doen. Wat als hij nu eens Minke vraagt om met hem mee te fietsen? Minke is een meisje uit zijn klas. Maar is het wel slim om Minke te betrekken bij zijn geheime tochten?

“Warum hast du Angst, Ward?” Blz. 54.

“Gevaarlijk geheim” is een spannend jeugdboek dat zich afspeelt in 1942 tijdens de oorlogsjaren, in en rond Apeldoorn. Dit verhaal laat zien dat niet alleen volwassenen betrokken waren bij het ondergrondse verzet tegen de Duitsers, maar ook middelbare scholieren. Kinderen en jongeren vielen minder op en konden daardoor een belangrijke rol spelen bij het rondbrengen van illegale kranten, verzorgen van onderduikers of het verbergen van joodse kinderen.

“Duits is een rottaal?” “Zeg dat dan nooit weer. Niet waar ik bij ben, maar ook niet als ik het niet kan horen. Taal heeft geen schuld.” Blz. 41.

Jan Heerze werd na een studie Nederlands leraar in dit vak op een middelbare school in Apeldoorn. Na zijn pensioen deed hij onderzoek naar vergeten gebeurtenissen en personen tijdens de Tweede Wereldoorlog.
De gebeurtenissen in Gevaarlijk geheim liggen dicht bij de werkelijkheid. Sommige zijn echt gebeurd, zoals de deportatie vanuit het Apeldoornsche Bosch. Sommige personages zijn verzonnen, maar hun leven leek erg op dat van mensen die echt hebben bestaan.

Dit merk je tijdens het lezen. Het verhaal is zo echt opgeschreven, dat je je heel goed kunt voorstellen wat Ward en Minke en de anderen uit het boek hebben meegemaakt.
Het is een heel spannend verhaal geworden. Je wilt blijven doorlezen om erachter te komen wat er met iedereen gebeurt.

Het verhaal is in drie delen verdeeld. Het maakt geen tijdssprong, je kunt gewoon in de tijdslijn door blijven lezen. Maar in deel 2 en 3 voel je wel heel duidelijk de dreiging toenemen en Ward veranderen.

“Mijn grootmoeder zei altijd: “Als goede mensen niets doen, overwint het kwaad.” Blz. 74.

In het verhaal komen nog een aantal belangrijke personages aan bod, die een belangrijke rol hebben. Een daarvan is Roosje, zij mag zeker niet ontbreken in deze recensie.
Roosje is een klasgenootje van Ward. Maar na een nieuwe maatregel dat joodse kinderen niet meer naar school mochten, wist niemand waar ze gebleven was.
Behalve Minke. Ze weet dat ze als verpleegster in het Apeldoornsche Bosch werkt op een kinderafdeling. Minke bezoekt Roosje regelmatig. Maar volgens Minke is Roosje daar niet veilig.
Wanneer Roosjes ouders worden opgepakt, haar broer is ondergedoken en haar zusje Tamar in een ander gezin is ondergebracht, beloven Minke en Ward aan Roosje om Tamar op te sporen. Maar waar moet je gaan zoeken wanneer je geen idee hebt waar ze kan zijn? En wie kun je vertrouwen en wie niet?

“Jij hebt ook gedacht dat ik een rotmof was, hè, omdat ik een Duitser ben.” Blz. 132.

Gevaarlijk geheim weet je diep te raken. Het is goed dat jongeren lezen en leren over de gebeurtenissen die hebben plaatsgevonden tijdens de Tweede Wereldoorlog. Juist omdat dit verhaal op waarheid is gebaseerd, komt het aan.
Af en toe staan er vragende zinnen in de tekst. (geen gesproken vragen, maar een “losse” zin vragend geschreven.) Wanneer je het boek als ouder met je kind of op school wilt bespreken, zijn het juist deze vragende zinnen die uitnodigen tot een dieper gesprek. Het maakt, wanneer je er even bij stil blijft staan, dat je na gaat denken over de gebeurtenis.
Bijvoorbeeld op bladzijde 117 staat: “is hij nou stom geweest door het alleen te doen?” Het zijn eenvoudige vragen, passend bij het verhaal maar zonde om er snel overheen te lezen.

Het verhaal eindigt op 23 mei 1943. De oorlog zou nog bijna twee jaar duren.
Het maakt mij nieuwsgierig hoe het verder zou gaan met Ward. Wie weet schrijft Jan Heerze nog eens een vervolg? Ik hoop het!

Ik waardeer het boek op 5 sterren.

mei4

Gevaarlijk geheim

Geplaatst op 4 mei 2019 door In de boekenkast

Standaard

Recensie Gevaarlijk geheim door Anita de Groot:
Op de indrukwekkend mooie hardcover zie je een jongen die fietst in het schemer/donker ten tijde van de oorlog.
Dit boek is geschikt voor tieners, maar ook voor ieder ander die graag over de oorlog leest.

Duitsers!
Ward remt. Een rood-wit hek staat dwars over de straat.
Vier soldaten. Twee overvalwagens.
Een van de soldaten wijst op zijn fietstassen. ‘Aufmachen.’
Wards handen trillen als hij de riempjes losmaakt.
De tassen zijn leeg, maar als ze hem fouilleren… Jan Heerze

Ward is een 14-jarige jongen die op de HBS zit in Apeldoorn. Het is 1942, het is oorlog. De joden moeten een ster dragen. Je moet heel voorzichtig zijn bij alles wat je doet, want je weet niet wie een verrader is of wie voor het verzet aan de gang is. Het boek is in drie delen opgedeeld. In het eerste deel maken we kennis met Ward die zijn broer Henk helpt met het verspreiden van illegale kranten, als verzet tegen de Duitsers.

In het tweede gedeelte worstelt Ward met wie hij kan vertrouwen, zijn beste vriend gaat het leger in en in de klas vertrouwt niemand elkaar meer. En waar Wards klas vroeger nog echt een hechte groep was, is daar nu niet veel meer van over. School is ondergeschikt aan de oorlog.

In het derde gedeelte van het boek komen we achter het gevaarlijke geheim.
Het verhaal start op dinsdag 15 september 1942 en eindigt op zondag 23 mei 1943. Het vindt dus plaats in het midden van de oorlog. Ondanks dat Ward gewoon naar school gaat, helpt hij op zijn manier mee om tegen de Duitsers in verzet te gaan. Ward is heel erg bang dat hem wat zal overkomen, maar als Minke (een meisje uit zijn klas) meegaat, voelt hij zich een stuk dapperder.

Het verhaal wordt goed opgebouwd, de zinnen zijn kort en duidelijk. Ik denk dat kinderen uit groep 8 dit verhaal goed kunnen begrijpen en goed zelf kunnen lezen. Het verhaal is vanuit het oogpunt van een tiener geschreven ten tijde van de Tweede Wereldoorlog. Ik vind het een mooi verhaal, vooral omdat het mij laat meeleven met Ward en zijn onzekerheden. Maar ook door de mooie vriendschap en zijn verliefdheid op Minke.

Ik geef het boek 4,5 ster

In de Boekenkast

Boekentips, recensies, prijsvragen, nieuws

Tagarchief: Jeugdboek

Little Liars Club

Mijn papa is de beste

Mijn reis

Niemandsjongen

Verboden te vliegen

Gevaarlijk geheim

Gevaarlijk geheim

Beoordeel dit:

Dit delen:

Vind ik leuk:

Beoordeel dit:

Dit delen:

Vind ik leuk:

Beoordeel dit:

Dit delen:

Vind ik leuk:

Beoordeel dit:

Dit delen:

Vind ik leuk:

Beoordeel dit:

Dit delen:

Vind ik leuk:

Beoordeel dit:

Dit delen:

Vind ik leuk:

Beoordeel dit:

Dit delen:

Vind ik leuk: