Het jaar van de sprinkhaan

Voormalig journalist en scriptschrijver Terry Hayes is bekend van zijn succesvolle debuut Ik ben pelgrim, dat tien jaar geleden uitkwam. In deze nieuwe thriller opent een CIA-agent de jacht op een terrorist die de wereld dreigt te vernietigen. In Het jaar van de sprinkhaan moet Kane, een CIA-spion die zeer overtuigd is van zichzelf, naar een missie in het levensgevaarlijke ‘No Man’s’-gebied, een plek bij het drielandenpunt van Pakistan, Iran en Afghanistan. Kane’s opdracht is om een man met cruciale informatie voor de veiligheid van het Westen te evacueren, maar in plaats daarvan blijkt dat een vijand te zijn, een man die de wereld tot aan de rand van de afgrond wil brengen.

Het boek bestaat uit vier delen. In eerste twee kijkt Kane terug op zijn werkzame verleden. Hij schiet heen en weer door de tijd, verleden, heden en toekomst lopen door elkaar heen, waardoor de lezer soms eerder van zaken op de hoogte is dan de personages in het verhaal.

In de laatste twee delen gaat Hayes op een heel andere toer. Hij zoekt zijn heil bij sciencefiction, maar dit komt niet realistisch over in zo’n zwaar spionageverhaal. Hierdoor is de draad van het verhaal moeilijk te volgen. Het is geen echte spionagethriller meer, maar ook geen sciencefictionboek. Het is het allebei nét niet.

Hayes gebruikt lange zinnen, zijn beschrijvingen van de meest vreselijke afslachtingen zijn heel onderkoeld, zelfs emotieloos te noemen. Na Ik ben pelgrim is Het jaar van de sprinkhaan een tegenvaller. Het verhaal boeit minder, het pakt niet. Hayes heeft zichzelf niet waargemaakt met dit boek.