Het donkere woud

De eilandmoorden – 3

Na de cliffhanger op het eind van deel 2 is de verwachting hoog om eindelijk te weten te komen, of de vader van Hanna Duncker, hoofdpersonage in Het donkere woud, destijds schuldig was aan de moord op Esther Jensen. Je komt wel iets meer te weten, maar de definitieve toedracht blijft ook deze keer nog in het duister. Wel is er iemand die Hanna naar het leven staat, omdat ze al te veel weet en de zaak niet los kan laten. Op een nacht wordt haar huis in brand gestoken, gelukkig is ze in staat om uit het raam te springen en te overleven. Enige tijd later wordt ze, opzettelijk, bijna aangereden. Er is dus kennelijk iemand die het op haar leven heeft gemunt.

Tegelijkertijd wordt een cold case zaak opnieuw geopend, omdat het lichaam van Mikael, die in 1999 verdwenen was, nu gevonden is in de bossen. Dat onderzoek eist ook haar aandacht op, want alle contacten uit 1999 worden opnieuw opgezocht en ondervraagd. En dat levert weer een spannend verhaal op. Niet door allemaal bloedstollende momenten, maar door de complexiteit van het gebeuren en de geheimen die betrokkenen angstvallig verborgen trachten te houden.

Gelukkig wordt de cold case zaak opgelost en krijgen we daarover uitsluitsel, maar hoewel we toch mondjesmaat meer informatie krijgen over de zaak rond Hanna’s vader, is de dader nog steeds niet bekend en blijft voor Hanna de dreiging bestaan. Bovendien eindigt het boek weer met een geweldige cliffhanger, zodat het nu wachten is op het volgende deel. Hopelijk laat Johanna Mo ons niet al te lang in spanning zitten.

De opbouw van Het donkere woud is weer precies hetzelfde als in de eerdere delen. De hoofdstukken, getiteld De laatste dag, zijn geschreven vanuit het perspectief van Mikael, 20 jaar geleden. Het onderzoek speelt zich in ongeveer een week tijd af. De spanning wordt opgeroepen door de ondervragingen en de verdere zoektocht naar de moord in 1999. Heel veel verdachten komen voorbij, ook de familie van Mikael wordt vaak betrokken bij de ondervragingen en speelt een cruciale rol.

De schrijfstijl van Johanna Mo is net als in de eerdere delen, weer heel prettig en toegankelijk. Als thrillerauteur heeft ze haar sporen zeker al verdiend. De plotwendingen en het persoonlijke verhaal rond Hanna, die ook in de privésfeer verdere stappen zet op het gebied van een relatie, houden de aandacht goed bij het verhaal. Jammer dat het volgende vierde deel nog niet is verschenen, want de cliffhanger maakt erg nieuwsgierig naar het vervolg. Voor de liefhebbers van thrillers met veel psychologische diepgang is deze Scandinavische serie echt een aanrader!