De klas van juf Rosa

Recensie De klas van juf Rosa door Jolanda Kalkman:

Morgen is het juffendag en dat vieren ze bij de Kon-Tike natuurlijk op het strand! De Kon-Tiki is maar een kleine school met weinig kinderen en maar drie juffen en één meester, Rik. Maar meester Rik is nog geen echte meester. Hij leert nog voor meester en op juffendag moet hij zelf naar school. Maar wanneer alle kinderen druk zijn met spelletjes spelen, komt meester Rik toch plotseling langs. Dat is hartstikke leuk natuurlijk, maar er is een probleem, hij is geen juf! Gelukkig weten de kinderen daar wel iets op te verzinnen!

De klas van juf Rosa is een super leuk zelfleesboek voor kinderen vanaf 7 jaar.
Het is geschreven op AVI E4 niveau. Maar wanneer je dit niveau nog niet hebt, is het ook erg leuk om het boek samen te lezen of om het voorgelezen te krijgen.

Vivian den Hollander is de schrijver van het boek. Zij weet heel goed wat kinderen leuk vinden en dit vind je terug in het verhaal. Zo zitten er leuke grapjes in het verhaal, is het soms een tikkeltje spannend en zelfs een heel klein beetje zielig. Maar vooral is het een leuk verhaal waarvan je graag wilt weten hoe het verdergaat. Wat ik erg knap vind, is dat het taalgebruik goed past bij het leesniveau AVI E4, zonder dat het verhaal kinderachtig aanvoelt. Kinderen op dit leesniveau hebben al een behoorlijk grote woordenschat. Hier maakt Vivian den Hollander goed gebruik van, waardoor het geen herhaling van woorden is geworden.

De klas van juf Roa afbeelding

De tekeningen zijn gemaakt door Gertie Jaquet. Deze zijn erg vrolijk en zitten vol kleur. De illustraties beelden goed het verhaal uit. Door het kleurgebruik denk ik dat kinderen het boek extra aantrekkelijk vinden en dat de tekeningen kunnen helpen bij het begrijpen van het verhaal voor kinderen die misschien nog net iets minder goed kunnen lezen. En bij het zien van de vrolijke cover krijg je natuurlijk zelf ook gelijk zin om een dagje naar het strand te gaan.

Ik heb het boek voorgelezen aan mijn dochter (6), omdat zij nog niet zelf kan lezen. Ze was direct erg enthousiast over het boek. Vooral de kleurrijke tekeningen maakten haar nieuwsgierig naar het verhaal. Ze moest erg lachen om wat de kinderen met meester Rik deden. Maar toen het hondje Teun weg was en Anna daarom moest huilen, vond ze het verhaal erg zielig. “Straks komt Teun niet meer terug!”, zei ze geschrokken.

Wat ik zelf ook een leuke toevoeging vond, was de knipoog naar de boodschap dat lezen voor iedereen erg belangrijk is. De bibliotheek moet sluiten, maar aan het eind is er plotseling een oplossing voor dit probleem. En daar zijn de kinderen van de Kon-Tike maar wat blij mee!
Want: “Als je veel leest, word je slim.”